Μείον τέσσερις
Δεν τις μπορώ αυτές τις καταστάσεις.
Αποχαιρετισμούς, σπίτια που ξενοικιάζονται κι αδειάζουν. Αντικείμενα που χαρίζονται.
Στο καλό, κορίτσια.
Συγχαρητήρια για τα πτυχία... Σας καμαρώνουμε.
Αλλά ποιος θα το 'λεγε πως θα πέρναγε έτσι γρήγορα ο καιρός...
Κάποιος έπρεπε να κάνει την αρχή... Ξεκινήσαμε να λιγοστεύουμε...
Φέτος, λοιπόν, αγγίξαμε το μέγιστο...
Κι ήσασταν ένα ιδιαίτερο κομμάτι του.
Κι όσο κι αν στεναχωριέμαι, δε νομίζω πως έχω συνειδητοποιήσει πόσο φτωχότεροι θα μείνουμε.
Να δω πού θα βρείτε καλύτερα, μωρέ...
Στο καλό και θα τα λέμε.
Και οι πιο όμορφες σχέσεις, τελικά, είναι για όσο-όσο...
Πίσω μένουν οι στιγμές.
Στο καλό, λοιπόν...
Ωραία περάσαμε.
posted by Jason at
01:19
11 Comments:
ολα εχουνε παντα ενα τελος!!!!!!!!!
Ε, όχι ντε...Το τέλος ή το έχει ή δεν το έχει κανείς μέσα του ;)
Έλα ρε Ιασονάκο, cheer up...Δε θα πάνε και εθελόντριες στο Ιράκ (ή μήπως ναι;)
Εντάξει, έχεις δίκιο, ούτε εγώ τα μπορώ αυτά και με πιάνουν και ζουμιά εύκολα, αλλά είναι ένα τέλος εποχής όπως τόσα που θα έρθουν ακόμα πριν την κάθε αρχή...
Georgia, εσύ δε μένεις στην πόλη των τρελλών... :)
Welcome back, άσωτη κόρη, για απειροστή φορά!
απαπααα...και οχι τπτ αλλο, ολη μου η παρεα απο σχολη ειναι απο αλλα μερη, εκτος αθηνων.. :S
Οι φίλες μου που φεύγουν, Ράννια (γιατί το γράφεις με 2 -ν;), εκτός του ότι δεν είναι από την Αθήνα (όπως σχεδόν όλοι οι φίλοι μου εδώ), δεν ήταν ούτε και στη σχολή μου (γι' αυτό άλλωστε πήραν πτυχίο από τώρα) - συγκεκριμένα δε, θα δώσουν τώρα ΑΣΕΠ και ένας θεός ξέρει αν θα είναι του χρόνου στη Γαυδοπούλα, στο Καστελλόριζο, στον Αη-Στράτη, στο Νευροκόπι, στα Άνω Πορρόια, στον Άγιο Αχίλλειο, στην Κατάρα ή στην Πέρα Περδικούλα...
Έτσι τους λέω, τουλάχιστον, για να τις πειράζω, να ξεχνιόμαστε. :)
όλοι για ένα πτυχίο,για το ρημάδι το χαρτί δεν παλεύουμε......
τι και αν είναι ΙΕΚ/ΤΕΙ/ΑΕΙ είναι ένα χαρτί.......
αχ είναι δύσκολοι οι αποχαιρετισμοί..
όταν περνάς πολύ χρόνο καθημερινά με κάποιον μετά σου φαίνεται εξωπραγματικό να τον χάνεις και να επικοινωνείς μόνο δια του τηλεφώνου..
αλλά η φιλία είναι στο χέρι μας να παραμείνει ζωντανή..
σκέψου και το άλλο:
ακόμα κι αν η παρέα έμενε όλη στο ίδιο μέρος, σιγά-σιγά η καθημερινότητα και οι διαφορετικές υποχρεώσεις θα σας χώριζαν κι ας μένατε και στο ίδιο σπίτι....
καλύτερα έτσι
τώρα θα έχεις αφορμή να πηγαίνεις ταξιδάκια για να τις βρίσκεις
Καλά δεν τίθεται θέμα.
Αλλά σα νωρίς μου κάνει...
Είναι λίγα τα χρόνια των σπουδών, φεύγουν σαν αέρας ...
Γαμώτο!
Και μαζί τους φεύγουν και φίλοι
Ακόμα πιο γαμώτο!
Και εδώ ισχύει το ίδιο:
Ανώνυμε, το σχόλιό σου θα σβηστεί ως εντελώς άκυρο, όπως έχω προειδοποιήσει επανειλημμένα για τους λόγους που έχω εξηγήσει εδώ.
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home