Ποδαρικό με λίγη γκρίνια

Να διευκρινίσω κάτι.

Ο καθένας μπορεί να πιστεύει ότι θα ξεκινήσει την επανάσταση από το μπλογκ του.

Όχι όμως από το μπλογκ μου.

Αυτά τα copy-paste spam σχόλια-σεντόνια σε άσχετα posts, που καλούν εμένα και όποιον άλλον πιστό να ευαισθητοποιηθεί για να συμβάλει στην επανάσταση που αποφάσισε να κηρύξει ο υπογράφων το σχόλιο, μου προκαλούν αηδία.

Ο καθένας μπορεί να γράφει στο μπλογκ του ό,τι θέλει.

Όταν εγώ γράφω κάτι στο δικό μου, είτε αυτό είναι παραμύθι, είτε είναι ερωτική εξομολόγηση, είτε είναι αρθράκι, είτε είναι δυο γραμμές για καλή χρονιά, περιμένω τα σχόλια να είναι σχετικά.

Από τη στιγμή μάλιστα που έχω δημοσιοποιήσει e-mail και MSN, νομίζω ότι θα μπορούσε κανείς να επικοινωνήσει πολύ εύκολα μαζί μου για να μου πει κάτι. Θα του έδινα και περισσότερη σημασία δηλαδή έτσι, ενώ όταν βλέπω τέτοια σχόλια δεν μπαίνω καν στον κόπο να τα διαβάσω.

Δεν τα σβήνω βέβαια, γενικώ αποφεύγω να σβήνω σχόλια, αλλά έτσι κι αλλιώς δε νομίζω πως τα διαβάζει και κανείς.

Απλώς με νευριάζουν.