Thursday, June 12, 2008

Forgive, forget and eat more jam

Όσο λοιπόν εξελίσσεται ο κόσμος, τόσο φαίνεται να λείπει απ’ τους ανθρώπους ο χρόνος ή η όρεξη να προσπαθήσουν να αποφύγουν την υιοθέτηση αυτής της αμερικάνικης υπεραπλουστευτικής λογικής της δυαδικότητας, που τους χωρίζει σε winners και losers και τους καλεί να επιλέξουν πλευρά, με τον ίδιο τρόπο που κάπου αλλού τους χωρίζει σε good guys και bad guys και τους καλεί να επιλέξουν στρατόπεδο.
Και βέβαια επικρατεί αυτό, ακριβώς διότι αυτό που κυρίως χάνεται, είναι αυτός ο χρόνος που θα κατανάλωναν για να αναρωτηθούν αν η επιτυχία οδηγεί στην κατάκτηση της ευτυχίας ή αν η κατάκτηση της ευτυχίας είναι η επιτυχία και αν αυτοσκοπός είναι τελικά η επιτυχία ή η ευτυχία - αυτό που χάνεται, είναι η όρεξη για παραπάνω ζωή απ’ όσο αρκεί για να βγαίνει η μέρα.
Η αλήθεια είναι ότι απεχθάνομαι αυτής της μορφής τις μίζερες αοριστολογίες, αλλά αλήθεια επίσης είναι ότι ο καιρός περνάει και αρχίζω να πιστεύω σοβαρά ότι οι μόνοι που τον εκμεταλλεύονται σωστά είναι αυτοί που παίζουν με τους φελλούς στο Tennessee περιμένοντας να ωριμάσει το ουίσκυ.
Ίσως από κάποιο ραδιοφωνάκι να ακούγεται η φωνή του Kenny Rogers, ίσως και όχι, ποτέ δε μάθουμε, όμως αλήθεια, σίγουρα δε θα ακούγεται ο Φάμελλος να τραγουδάει πως η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να ‘ρθει.
Εξίσου σίγουρα, για πολλούς, εκτός Tennessee, η ζωή είναι απλώς αυτή η προσπάθεια να κερδίσουν την ευτυχία, για πολλούς άλλους είναι ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή η προσπάθεια να κερδίσουν τον Φάμελλο και να απαλλαχθούν από το ψυχοφθόρον της αέναης αναζήτησής της, αλλά πάντως για όλους είναι μια προσπάθεια. Για τους περισσότερους δε, είναι το άγχος και η έγνοια να βρίσκονται σε κάθε ελάχιστη περίσταση μέσα στους winners, είναι η έγνοια να βρίσκονται στη Βιλαρίμπα όταν οι losers στο Βιλαμπάχο ακόμα θα τρίβουνε.
Και το κείμενο αυτό δεν είναι (ή, πάντως, δεν είχε κανένα σκοπό να είναι) χιουμοριστικό, τι να κάνεις όμως που η αμερικάνικη κοσμοθεωρία το κερδίζει κι αυτό εκ των έσω, με την αμεσότητα και τη διεισδυτικότητα της διαφημιστικής εικόνας και τα απλουστευμένα της πρότυπα, που είναι ό,τι χαρακτηριστικότερο μπορείς να επικαλεστείς.
Οι λύσεις των προβλημάτων, όμως, ξεκινάνε συχνά από προσεγγίσεις και απλουστεύσεις και παραδοχές και μπορεί τελικά αυτό το αμερικάνικο μοντέλο σκέψης και άρα διαβίωσης που τόσο ειρωνεύτηκες παραπάνω για την απλουστευτικότητά του, να είναι το πιο αποδοτικό στη διεκδίκηση της ευτυχίας, κι ας είναι η αποδοτικότητα και η ευτυχία σχήμα οξύμωρο, όπως το "οσία πανουργήσασα" στην Αντιγόνη. Έτσι, βέβαια, καταλήγεις να διαβάζεις την ευτυχία σε όρους επιτυχίας, αλλά τελικά ίσως να μην είναι και τόσο λάθος αυτό, ίσως το λάθος να είναι, αντίθετα, η εμμονή σου να βρίσκεις λάθη και να τα ενοχοποιείς.
Στο κάτω-κάτω και στο Tennessee Αμερικανοί είναι αυτοί με τους φελλούς, μέσα σε διαφήμιση ζουν και είναι και υπεραπλουστευμένοι.
Δεν ξέρω αν κατάλαβες τι εννοώ.
Ούτε εγώ.

Simple man” – Lynyrd Skynyrd
Tennessee homesick blues” – Dolly Parton

10 Comments:

Blogger seniorita said...

Καλησπέρα
εγώ νομίζω λίγο κατάλαβα!εννοείς μάλλον ότι την ευτυχία μπορούμε να τη βρούμε μέσα στα απλά καθημερινά που ζούμε,δε χρειάζεται να την αναζητούμε και πολύ..αν έπεσα έξω διόρθωσε με!

Thursday, June 12, 2008 9:39:00 pm  
Blogger holidays in the sun said...

katalava auto pou nomizo oti ennoeis.
o,ti 8elo dld katalava

Thursday, June 12, 2008 9:41:00 pm  
Blogger Jason said...

Seniorita, αλήθεια δεν είμαι σίγουρος τι εννοούσα.
Απλώς για κάποιο λόγο, θυμήθηκα ξαφνικά εκείνη την πανάρχαια διαφήμιση (του Jack Daniels ήταν;) που μου προκαλούσε πάντα περίεργα συναισθήματα.

Αλήθεια, τη θυμάται κανείς;

Thursday, June 12, 2008 10:26:00 pm  
Blogger 3 parties a day said...

Ευτυχία είναι η στιγμή πριν, λέω εγώ.
Επιτυχία είναι η ικανότητα να πηγαίνεις από αποτυχία σε αποτυχία χωρίς να χάνεις τον ενθουσιασμό σου, έλεγε ο Τσώρτσιλ.

(Skynyrd +Dolly Parton. Από τους αγαπημένους μου...)

Friday, June 13, 2008 3:19:00 pm  
Blogger Jason said...

Το δικό σου είναι πιο ωραίο από του Τσώρτσιλ. :)
Αλλά περιέχει κι αυτό μια αίσθηση υφέρπουσας αγωνίας, μια αίσθηση από κάτι το ανεκπλήρωτο.

Friday, June 13, 2008 3:52:00 pm  
Blogger cortlinux said...

Την διαφήμιση την θυμάμαι Ιάσωνα. Απλά νομίζω ότι και για τους Αμερικανούς έχουμε μια υπεραπλουστευμένη εικόνα που νομίζω ότι τους αδικεί ως κοινωνία. Άλλωστε μιλάμε για μία χώρα 250 εκατομμυρίων ανθρώπων αν θυμάμαι καλά.

Τώρα για την δυαδικότητα είναι θέμα, όπως τονίζεις και στην ανάρτησή σου, του πώς βλέπουμε τα πράγματα και του τι απαιτήσεις έχουμε. Και οι οποίες αλλάζουν με τη φάση που βρισκόμαστε. Ίσως μόνο οι βασικές να μένουν σταθερές.

Επίσης στον άνθρωπο του είναι πολύ εύκολο να βάζει κουτάκια και ταμπέλες. Έτσι ο κατά κόσμος ευτυχισμένος μπορεί να είναι ένας πολύ δυστυχισμένος άνθρωπος. Και αυτό δεν είναι σύμπτωμα μόνο της σημερινής κοινωνίας μας αλλά είναι διαχρονικό. Αν δεν ήταν άλλωστε δεν θα γραφόντουσαν τόσοι τόμοι από φιλοσόφους και θρησκείες πάνω στην αληθινή ευτυχία.

Δεν θα σου πω να μην το ψάξεις. Ψάχτο, αλλά μην ξεχάσεις να είσαι ευτυχισμένος.

Ωραία τα κομμάτια :-)

Monday, June 16, 2008 11:06:00 pm  
Blogger Jason said...

Ωραίος ο cortlinux. :)

Tuesday, June 17, 2008 8:15:00 am  
Blogger Anarchist said...

Για να είσαι ευτυχισμένος πρέπει:

Να έχεις όσα επιθυμείς, ή τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος από αυτά.

Για να γίνει αυτό πραγματικότητα πρέπει:

1. Να είσαι τυχερός και να προσπαθήσεις σκληρά ώστε κάποτε να αποκτήσεις τα όσα επιθυμείς.

ή

2. Να επιθυμείς ελάχιστα, και εύκολα αποκτήσιμα.

Διάλεξε και πάρε!

Προσωπικά θέλω μόνο τρία πράγματα για να είμαι ευτυχισμένος:

Ένα γρήγορο αμάξι,μια καυτή γκόμενα και την μπύρα μου κρύα!


OMG kai 3 LOL

Tuesday, June 17, 2008 8:34:00 am  
Blogger Jason said...

Αγαπητέ, το σχόλιό σου ξεκίνησε με δομή αλγορίθμου (IF THEN ELSE και τέτοια), αλλά στο τέλος μου το έφτιαξες κάπως. :)

Σε αφήνω με την μπύρα σου, πάω προς Εστία να δώσω... ΣΑΕ ΙΙ...

Χαιρετίσματα.

Tuesday, June 17, 2008 8:43:00 am  
Blogger Jason said...

Έχω φάει τον κόσμο να βρω εκείνη τη διαφήμιση, αλλά δεν μπορώ.
Βρήκα διάφορες παλιές Jack Daniels στο youtube, με πιο χαρακτηριστική αυτήν εδώ, αλλά είναι παλιότερη και αρκετά πιο ξενέρωτη από τη δικιά μου...

Saturday, June 21, 2008 8:51:00 pm  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home