Μη-με-λησμόνει
Μη με ξεχνάς...
Και επειδή όλα τα περίεργα ονόματα κρύβουν μία όμορφη ιστορία, ή ο λαός έτσι θέλει να πιστεύει, μετά από αυτό το post υποσχθέθηκα στην αγαπημένη Ραλλού με τα 2 -λ να βρω την ιστορία του περίεργου ονόματος των λουλουδιών αυτών...
Αυτή τη φορά δε χρειάστηκε να ψάξω πολύ, αφού η wikipedia στο σχετικό της άρθρο έχει όσες πληροφορίες θα μπορούσαν να ενδιαφέρουν κάποιον γι' αυτά.
Ο μύθος, λοιπόν, μας πάει σε παλιές ρομαντικές εποχές, ένα απόγευμα ίσως, που ένας ιππότης απολάμβανε τον περίπατό του μαζί με τη γλυκειά συνοδό του δίπλα σε ένα πλούσιο ποτάμι. Σε κάποια στιγμή, ο ιππότης μας έσκυψε να κόψει λίγα όμορφα λουλούδια, αλλά το βάρος της πανοπλίας του τον έριξε μέσα στο φουσκωμένο ποταμό. Το νερό τον παρέσυρε και, καθώς πνιγόταν, πρόλαβε να πετάξει τα λουλούδια στην κοπέλα και να της φωνάξει "μη με λησμόνει!"...
Τα λουλούδια αυτά, λοιπόν, από τότε, τα φορούσαν οι γυναίκες για να συμβολίσουν, έτσι, αιώνια πίστη και αγάπη. Αντίστοιχα, η παράδοση ήθελε τα πρόσωπα που τα φορούσαν να μην ξεχνιούνται ποτέ από τους αγαπημένους τους.
Έτσι, από τα πολύ παλιά χρόνια μέχρι σήμερα, τα λουλουδάκια αυτά συχνά περνούν απαρατήρητα, κάπου κρυμμένα, να κουβαλάνε ήσυχα μία γλυκειά αγάπη.
Τα λουλούδια αυτά, λοιπόν, ανθίζουν τόσο στη λαϊκή παράδοση, όσο και στη σύγχρονη κουλτούρα, όπως για παράδειγμα σε τούτο εδώ το disco τραγουδάκι από τις αρχές της δεκαετίας του '80.
Τέλος, τα τελευταία χρόνια, τα "μη-με-λησμόνει" έχουν αναχθεί από τις διάφορες οργανώσεις σε σιωπηλά σύμβολα για τους απανταχού εξαφανισμένους, αγνοουμένους, κλπ..
Έτσι και στην Ελλάδα, τα συναντάμε μερικές φορές σε αναφορές ή και εκδηλώσεις για την Κύπρο...
6 Comments:
Jason,Jason!
Αγαπημένε φίλε!
Σ ευχαριστώ!
Φαντάζμαι τον φουκαρά τον ππότη, μέσα στο νερό, είναι αντρειωμενος αλλα το μέταλλο πιο δυνατό απ αυτον.
Ειναι ερωτευμένος αλλά ο θανατος τον νικάει.
Και τα θαλασσιά λουλουδάκια να πλαισιωνουν τρυφερά την τελευταία εικόνα της αγαπημένης του.
Να κάτι τέτοια μας λένε τα παραμύθια αυτού του κόσμου και κανουν τα τεράστια να μοιάζουν αδύναμα και τα ταπεινά να μένουν για πάντα.
Αντε! σαν δωράκι το λαμβάνω αυτό το ποστ σου. Πάνω στην ώρα ήρθε!
Ξαναευχαριστώ!
Ναι, δωράκι ήταν, Ραλλού, αγαπημένη φίλη... :)
Αχ τι γλυκό!!!!
Μάθε και
αυτό
μη με λησμονεί, το ωραίο παραμύθι κάνει ακόμα πιο ωραίο το λουλούδι ;)
Ενδιαφέρον, allitnil. :)
Ίσως είμαι εκτός θέματος, αλλά αυτό το σκουλαρίκι είναι απίστευτο!
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home