Τα παιδία παίζει

Αντιγράφω από εδώ:

ΕΝΑΣ ΓΟΝΙΟΣ, προχθές, στο δελτίο ειδήσεων του Alter:

«Μπορεί να μην είναι λογικά όλα τα αιτήματα των παιδιών που κλείνονται στα σχολεία τους ή βγαίνουν στους δρόμους. Αλλος είναι ο πραγματικός λόγος. Είναι θυμωμένα και θέλουν να καταλάβουμε γιατί. Θυμωμένα, γιατί αισθάνονται πως όσοι έχουν κυβερνήσει αυτόν τον τόπο και, κυρίως, όσοι έχουν κάνει θητεία στο υπουργείο Παιδείας, τους έχουν κλέψει χρόνια από τη ζωή τους. Τα ωραιότερα χρόνια. Θέλετε να σας πω για τη στριμωγμένη ζωή των δικών μου παιδιών, που πάνε και τα δύο στο δημόσιο; Θα σας πω για τον μικρότερο, που πάει έκτη Δημοτικού, όχι για τον άλλον που πάει δευτέρα Γυμνασίου. Φεύγει από το σπίτι στις 7.30 και γυρίζει σπίτι, πτώμα, γύρω στις 2.30 με 3. Τρώει πάντοτε με την ψυχή στο στόμα, γιατί έχει να κάνει ιδιαίτερα αγγλικά και γερμανικά, γιατί στο σχολείο είναι της πλάκας, και έπειτα να πάει στο φροντιστήριο. Φροντιστήριο, ναι, από το Δημοτικό. Γιατί αν θέλεις το παιδί σου να αποκτήσει στοιχειώδεις γνώσεις, δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς, το σχολείο είναι ανεπαρκές. Επιστρέφει στο σπίτι ένα σωματικό και ψυχικό ράκος το παιδί. Κλαίει η καρδιά μου που το βλέπω. Πότε θα παίξει; Πότε θα βρεθεί με τα φιλαράκια του; Πότε θα βρεθεί με την οικογένειά του; Πότε θα ζήσει την παιδικότητά του;».

Σε ένα σχολείο των νοτίων προαστείων της Αθήνας, έγινε κατάληψη γιατί δεν έχουν έρθει ακόμα όλα τα βιβλία των Θρησκευτικών. Έτσι, τα παιδιά αποφάσισαν ότι αφού δεν μπορεί να διδάσκεται αξιοπρεπώς αυτό το μάθημα που υπεραγαπούν, καλύτερα να μη διδάσκεται κανένα καθόλου.

Στο σχολείο που πήγαινα εγώ, τα παιδιά έχουν κατάληψη αυτές τις μέρες, γιατί πριν από λίγο καιρό, παίζανε μπουγέλο στο προαύλιο και ο διευθυντής μας τούς έκλεισε την παροχή στις βρύσες και έχει ξεχάσει να τις ξαναανοίξει. Έτσι, το αρμόδιο όργανο των μαθητών, αποφάσισε ότι αφού είναι κλειστές οι βρύσες, επιβάλλεται να κλείσει όλο το σχολείο. Σχολείο χωρίς μπουγέλο, δε γίνεται.

Σε ένα σχολείο κοντινής περιοχής, έγινε κατάληψη με επίσημο αίτημα το διαχρονικό πια αστείο με τις τυρόπιτες του κυλικείου που είναι στρογγυλές και τα παιδιά δεν ξέρουν από πού να αρχίσουν να τρώνε και λοιπά.

Και λέω διαχρονικό, γιατί το θυμάμαι από τότε που πήγαινα Γυμνάσιο και ήταν κι αυτό, κάτι σαν ανέκδοτο, μέσα στα θέματα που είχε εκείνο το χαρτί που είχαν κολλήσει στην πόρτα του Λυκείου τα παιδιά που το είχαν κλείσει τότε συμπαρασυρμένα από το κύμα των καταλήψεων Αρσένη.

Θυμάμαι που είχαν πάρει μια μέρα τα χαζά τηλέφωνο με απόκρυψη στο Γυμνάσιο ότι υπάρχει βόμβα στο κτήριο, και μας έδιωξαν όλους από το σχολείο την 3η ώρα και ήρθε και η αστυνομία και εμείς ήμασταν έξω μέσα στη βροχή και, περιμένοντας τα πούλμαν να έρθουν να μας πάρουν, βάζαμε τις ομπρέλες στο στόμα και λέγαμε με περίεργη φωνή "Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο!"...

Παιδιά ήμασταν και παίζαμε, τι να κάνουμε.

Από την εποχή των αρχαίων, που θαρρείς ότι όλοι ήταν γεννημένοι φιλόσοφοι και ήρωες, αυτό δεν έχει αλλάξει: Τα παιδία παίζει.

Και πάντα τα παιδία θα παίζει, γιατί θα είναι παιδία.

Σε Γυμνάσιο μεγάλου αθηναϊκού δήμου έκαναν κατάληψη γιατί "έκανε και το 8ο, απέναντι". Παίζουν τα παιδία σου, γονιέ, κι εσύ βλέπεις ότι είναι "θυμωμένα, γιατί αισθάνονται πως όσοι έχουν κάνει θητεία στο υπουργείο Παιδείας, τους έχουν κλέψει χρόνια από τη ζωή τους".

Παίζουν τα παιδία σου, αγαπητέ γονιέ, κι εσύ θρηνείς την παιδικότητά τους.

Αν τα παιδιά δεν παίζουν αρκετά, είναι γιατί τα βλέπετε σαν το βλαμμένο με την κουκούλα, στη διαφήμιση που προειδοποιεί τους ενήλικες για το μέλλον του.

"Είναι θυμωμένα και θέλουν να καταλάβουμε γιατί"...

Αν είναι τρομακτικό το παιδάκι, είναι γιατί του φορέσατε την κουκούλα και το βάλατε να λέει βλακείες.

Βγάλτε την κουκούλα απ' το βλαμμένο κι αφήστε το να παίξει.

Αν τα παιδιά σου δεν παίζουν αρκετά, γονιέ του δελτίου ειδήσεων, είναι γιατί αποφάσισες πως "το σχολείο είναι ανεπαρκές" στην 6η δημοτικού, και τα έστειλες σε φροντιστήριο να μάθουν την απλή μέθοδο των 3 και την αρχή της δράσης-αντίδρασης. Γιατί, αφού έχεις το μυαλό, τη μόρφωση και την εμπειρία να κρίνεις το εκπαιδευτικό σύστημα, δεν έχεις μισή ώρα χρόνο να κάτσεις να εξηγήσεις εσύ δυο πράγματα στο παιδί σου, αλλά το στέλνεις σε φροντιστήριο την ώρα που εσύ βγαίνεις στα κανάλια να απαγγείλεις μελοδραματικό διάγγελμα για την κλαίουσα καρδιά σου που δεν αντέχει να βλέπει το παιδί της "να μην έχει χρόνο να παίξει με τα φιλαράκια του".

Γιατί σίγουρα θα έχεις τη θεωρία σου για το πώς ξεκίνησε η ισοπέδωση του εκπαιδευτικού συστήματος στην Ελλάδα, αλλά δε θα με ακούσεις όταν θα σου πω εγώ πώς ολοκληρώθηκε:

Όταν άρχισαν να ανακατεύονται σ' αυτό οι γονείς.

Οι γονείς του δελτίου ειδήσεων.

ΥΓ: Το προηγούμενο post είχα σκοπό να το αφήσω για αρκετό καιρό. Ντρέπομαι που μετά από την Πολυδούρη και τον Καρυωτάκη ανεβάζω κάτι τέτοιο, αλλά σήμερα νευρίασα μέχρι αηδίας.