Μισή ιστορία
Το κοίταζε, το ξανακοίταζε, αλλά για κάποιο λόγο δεν τον κάλυπτε.
Κάτι έλειπε.
Ίσως να ήταν όμορφο στα μάτια κάποιου άλλου, όμως ο καλλιτέχνης το έβλεπε διαφορετικά.
Καλλιτέχνης πολύ αξιόλογος, το έγραφε κι η παλιά εφημερίδα που ήταν ανοιγμένη πάνω στο ξύλινο τραπέζι, δίπλα στο βάζο με τα λουλούδια:
"Πρόκειται για έναν πολύ αξιόλογο καλλιτέχνη, που έχει κατακτήσει τα εκφραστικά του μέσα. Εικόνες από τη φύση και τη ζωή συγκινούν τη λεπτή του ευαισθησία και του παρέχουν το κέντρισμα για δημιουργία."
Κάτι τέτοιες κριτικές, βέβαια, του προκαλούσαν απελπισία, όχι τόσο γιατί του μύριζε το καρμπόν, όσο κυρίως γιατί καταλάβαινε ότι ο κόσμος δεν μπορούσε να κατανοήσει το έργο του, να προσπεράσει την επιφάνειά του και να κοιτάξει στην ψυχή του. Στην ψυχή του έργου, όχι του καλλιτέχνη, που αρέσκονταν να σχολιάζουν οι κριτικοί.
Μα βέβαια! Tου έλειπε ψυχή…
Το κοίταζε, το ξανακοίταζε και τώρα το έβλεπε καθαρά.
Ο χρωματισμός ήταν έντονος, αλλά τα χρώματα δεν ήταν ζωντανά.
Οι γραμμές ήταν ανάλαφρες, μα δεν κατάφερναν να αποτυπώσουν τον αέρα της κίνησης.
Η έκφρασή του ήταν ρεαλιστική, κι όμως δεν απέδιδε την πρωτόγονη και ακατέργαστη ορμή ενός άγριου ζώου.
Ναι, ψυχή του έλειπε του αλόγου.
Μια πνοή.
Και όσο πιο πολύ το συνειδητοποιούσε, τόσο πιο πολύ του φαινόταν η εικόνα θλιμμένη και μελαγχολική, τόσο πιο πολύ ένιωθε ο ίδιος ανάξιος, τόσο πιο πολύ ένιωθε ένοχος που φυλάκισε το ζώο στο μουσαμά.
Ο εσωτερικός διάλογος του καλλιτέχνη διακόπηκε απότομα, όταν πήρε το μάτι του το κάρβουνο, που είχε ξεμείνει όταν ζωγράφισε εκείνον το σωρό με τις πέτρες.
Μια παιδική παρόρμηση τον έσπρωξε προς το κάρβουνο, το άρπαξε, πλησίασε το μουσαμά, και προσέθεσε γρήγορα αλλά προσεκτικά ένα μαύρο κέρατο στο μέτωπο του ζώου, χλευάζοντας έτσι ο ίδιος το άλογό του, απορρίπτοντας το έργο του οριστικά. Ύστερα σήκωσε το καπέλο του από το έδαφος, άνοιξε την πόρτα και τράβηξε για τη θάλασσα.
Ο παραλογισμός του έμεινε μέσα στο δωμάτιο να γιορτάσει, ενώ από το ανοιχτό παράθυρο έμπαινε η νυχτερινή καλοκαιρινή αύρα…
Αυτή η καλοκαιρινή αύρα ήταν που μου έδωσε εμένα 5 λέξεις για να φτιάξω ένα κείμενο.
Εγώ όμως άλλαξα τους κανόνες. Έφτιαξα μισό κείμενο.
Το άλλο μισό το αφήνω σε άλλα χέρια, αντί να αφήσω κι εγώ λέξεις.
Εντελώς προαιρετικά, λοιπόν, και εντελώς ελεύθερα ως προς την πλοκή, αλλά και το ύφος, θα ήθελα να δω πώς θα συνέχιζαν την ιστορία οι παρακάτω:
1) Ο έρωτάς μου, που του έκλεψα ιδέες και συμβουλές και για το πρώτο μισό, και έδωσε μια συνέχεια εδώ
2) Η Αλεξάνδρα, που η ιστορία πιστεύω της ταιριάζει, και τελικά μας ζωγράφισε ένα όνειρό της εδώ
3) Η Ραλλού με τα 2 –λ, που μας ταξίδεψε εδώ... δίπλα
4) Η Εβελίνα, γιατί μου αρέσει ο τρόπος που γράφει, όταν γράφει, αλλά αυτή τη φορά... δεν έγραψε
5) Το προβατάκι, επειδή έχω περιέργεια να δω τι θα το κάνει… και η μικρή έλυσε την περιέργειά μου... εδώ
27 Comments:
Ψυχή - από ποιόν να λείπει περισσότερο, από το ζωγράφο ή τη ζωγραφιά;
Νομίζω ότι είναι ένα από τα πιο ωραία που έχεις γράψει. Μας βάζει εκεί, μέσα στο μυαλό του, δίπλα στο χέρι του.
Υ.Γ. Ξέρω ήδη τι θα γράψω, αλλά θα είναι προς το τέλος της βδομάδας, εντάξει;
Όποτε θέλει ας γράψει ο καθένας και μόνο ΑΝ θέλει.
Το post αυτό θα μείνει εδώ αρκετές ημέρες.
ενδιαφέρουσα ιστορία. Σε βάζει σε σκέψεις...
Γράφε jason...,γράφε!
Έχεις πολλά να εξορύξεις...
(Όμορφο το παιχνίδι να το συνεχίσουν άλλοι,δε λέω.
Θα ήθελα όμως να δω και τη δική σου εκδοχή για το άλλο μισό...)
Παραλάβαμε την πρόσκληση και θα ανταποκριθούμε λίαν συντόμως...;)
Μ' άρεσε η παρατήρηση του καλλιτέχνη, σαν στροφή πρός τα μέσω ήταν όπου εξέταζε πως να βάλει ψυχή στην σύνθεσή του..Περιμένω τη συνέχεια με αγωνία.
Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι είναι το Αλλο μισό...αυτό που δεν γράφτηκε και θα ήθελα κι εγώ να το διαβάσω απο εσένα.
Ti απίστευτη ιδέα jason και τι υπέροχη έμπνευση από την μισή ιστορία.
Σημερα το βράδυ έχει σειρά ενα πολύ σημαντικό ποστ στο "διπλα" που δεν μπορεί να αναβληθει αλλά αμέσως μετά θα συνεχίσω την ιστορία σου. Ηδη με τρώνε τα δάχτυλα μου να τρέξουν πάνω στα πλήκτρα!
Σ ευχαριστώ!
Kyriaz και Salome, από τη στιγμή που έδωσα τη συνέχεια σε άλλους, καλύτερα να μην πάρω θέση εγώ. :)
Ραλλού και Εβελίνα, take your time...
polu realistikos o tropos pou grafeis..giauto aresei...
emena marese iati eniwsa oti imoun egw..oxi oti eimai kataksiwmeni zwgrafos.. apla auto pou niwfw egw apenanti sena pinaka mou k ti kapoios allos...
ksereis... "the connection"
tha marese na grafa mia sunexeia alla nomizw oti tha ginotan "personnal" kai den tha to thela! lol
:P
Καλά, άμα θέλεις να γράψεις πάντως, ελεύθερα.
Και γενικώς άμα θέλει να το συνεχίσει και κάποιος άλλος, ελεύθερα.
jason πολυ ενδιαφερουσα ιστορια.Ειναι εντυπωσιακο τι μπορει να σκεφτει και να υλοποιησει καθε μυαλο ξεχωριστα.Δινοντας σου αυτες τις λεξεις ειχα μια εντελως διαφορετικη προοπτικη του κειμενου που θα μπορουσε να γραφτει!
Γιάυτο και μου αρεσει πολυ η ιδεα σου να συνεχισει αλλος την ιδια ιστορια.Μπραβο!
Πρωτοπόρε μου γλυκέ.
Φιλιά από τη βροχερή Αθήνα.
Τι τραβάνε κι αυτοί οι καλλιτέχνες...:)
Δεν τη συνεχίζω γιατί θα με πιάσει το γνωστό μου παραλήρημα και θα 'χουμε πάλι πεθαμένους, δράκους, φίδια, άγρια θηρία, δέντρα που περπατάνε και χόρτα που φωνάζουν!
Απολαμβάνω τα κείμενα των υπολοίπων που είναι νορμάλ άνθρωποι!
Καλησπέρα!
Σταύρο, ήσουν υποψήφιος πάντως.
Ήθελα να δω αν θα χρησιμοποιούσες στη συνέχεια τα λουλούδια. :)
Αλλά τελικά αποφάσισα να επιλέξω άλλους και εσένα δε σου κάνω κάποια άλλη στιγμή πιο όμορφη πάσα, πιο πετυχημένη, να την αξιοποιήσεις καλύτερα!
Μάλλον πρέπει να δημοσιεύεις πιο συχνά τέτοια σου κείμενα!
Καλημέρα!
ελπίζω να έκλεισε ο καλλιτέχνης και την πόρτα βγαίνοντας για να μη φύγει και το άλογο....
Γράφεις πολύ πολύ όμορφα!! Μήπως να σου δίνουμε συνέχεια όλοι μας απο 5 λέξεις???
καλημέρα!
ιάσωνά μου σε ευχαριστώ που με τιμάς καλό μου παιδί.
(θα προσπαθήσω να το κάνω - αν μου βγει... αλλιώς δώστο!)
Αλεξάνδρα, δε θα το δώσω αλλού, για σένα είναι η πρόσκληση, αλλά μόνο άμα θέλεις, μην πιέζεσαι.
Για ευχαρίστηση είναι, άμα είναι να κουραστείς, δεν το θέλω. :)
provlhmata pou exoun k aytoi oi kallitexnes omws! pisteyw oti o sugekrimenos de tha katafere pote na ikanopoihthei me ta erga tou,giati tou eleipe kati ousiastiko ap th zwh. Arxise loipon na to psaxnei.... taxideue gia xronia,mexri pou kapoia stigmh, sth nea yorkh.........
As synexisei kapoios allos.....
Χαχα καλόόό...
Έτσι όπως το ξεκίνησες, μπορεί να συνεχίζεται επ' άπειρον, να διηγηθούμε όλη του τη ζωή...
Εχεις ταλέντο...να το ξέρεις!!!!
ιάσωνα, το έκανα εικόνα και όνειρο τον πίνακα.
φιλάκια :)
Χαίρομαι Αλεξάνδρα μου που έγραψες κάτι πολύ όμορφο. :)
Χρονια πολλά Jason!
Oταν επιστρέψεις με το καλό σε περιμένει η δική μου συνέχεια στην ιστορία σου.
Στο "...daydreams" όπως το ζήτησες.
Ραλλού, με υποχρέωσες και σου υποκλίνομαι. :)
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home