ΔΑΣΠΚΣ...

... και ξερό ψωμί!

Ακολουθεί σύντομη παρουσίαση των φοιτητικών κομμάτων και της σημερινής τους κατάστασης από τη δική μου οπτική γωνία, ως είχα υποσχεθεί.

Η Δ.Α.Π.-Ν.Δ.Φ.Κ. είναι βεβαίως η φοιτητική παράταξη της Ν.Δ..

Νομίζω ο Winston Churchill ήταν αυτός που είχε πει: "Αν δεν είσαι σοσιαλιστής στα 25 σου, δεν έχεις καρδιά – αν εξακολουθείς να είσαι σοσιαλιστής στα 35 σου, δεν έχεις μυαλό...".

Ας περιοριστούμε στο πρώτο σκέλος.

Πιστεύω πως είναι θλιβερό έως και ανησυχητικό ότι σε μία εντόνως πολιτικοποιημένη χώρα όπως η Ελλάδα, μία δεξιά παράταξη θριαμβεύει σταθερά κάθε χρόνο στις φοιτητικές εκλογές.

Βέβαια, δεν πιστεύω πως η πλειοψηφία των φοιτητών είναι όντως συντηρητική – για την ακρίβεια πιστεύω η πλειοψηφία των φοιτητών δεν ξέρει καν να ορίσει το συντηρητισμό. Όχι πως αυτό είναι καθησυχαστικό...

Η "προοδευτική παράταξη", όπως τους αρέσει να αυτοαποκαλούνται, προωθεί το φιλελεύθερο προφίλ της και στηρίζει τη δύναμή της στην πολύ καλή της οργάνωση. Καταφέρνει να συσπειρώνει σε αξιοθαύμαστο βαθμό τον κόσμο της, δηλαδή τα παιδιά των δεξιών οικογενειών, αλλά είναι και πόλος έλξης για όλους τους χωρίς ιδιαίτερη πολιτική άποψη φοιτητές, οι οποίοι παρασύρονται από τις πολύ καλές σημειώσεις που η Δ.Α.Π. τους παρέχει, τις εκδρομούλες που διοργανώνει, τα πάρτυ και τα events, τις γνωριμίες στα clubs, κλπ.. Η Δ.Α.Π. είναι η πιο in παράταξη, αν είσαι trendy πρέπει να είσαι Δ.Α.Π. και αν είσαι Δ.Α.Π. οφείλεις να είσαι trendy. Επίσης έχει καθιερώσει ένα πολύ επιθετικό marketing (διότι περί marketing πρόκειται) στο οποίο περιλαμβάνονται πιεστικά τηλεφωνήματα – κοινώς: αν ακουστεί για μία συνέλευση ότι "η δαπάρα θα κατεβάσει κόσμο" (κλασσική φράση) σημαίνει ότι θα γίνει χαμός.

Η Δ.Α.Π., φυσικά, στηρίζει τις επιλογές της κυβέρνησης με σθένος (μαγκιά της, λέω εγώ – θέλει κότσια αυτό) και η κυβέρνηση, με τη σειρά της, χρησιμοποιεί τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών ως ένδειξη εμπιστοσύνης της νεολαίας στο έργο της (ντροπή της, λέω εγώ).

Η Π.Α.Σ.Π. είναι βεβαίως-βεβαίως η φοιτητική παράταξη του ΠΑ.ΣΟ.Κ..

Ανύπαρκτη. Χωρίς την παραμικρή οργάνωση, χωρίς διασυνδέσεις, χωρίς προώθηση, η παράταξη αυτή κοιμάται.

Οι πολιτικές της θέσεις δεν είναι σαφείς, δεν υπάρχει ενιαία γραμμή, στα φλέγοντα ζητήματα αλλού ακολουθούν τη γραμμή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. (όχι πως αυτή είναι σαφής...), αλλού τα κάνουν λίγο πλακάκια με τη Δ.Α.Π., αλλού με τους αριστερούς...

Αρκετές σχολές κερδίζει κάθε χρόνο, αλλά συνελεύσεις μάλλον ποτέ γιατί τα πλαίσιά της (όταν είναι αυτόνομα) είναι λίγο άλλα αντ’ άλλων – οι δε ψηφοφόροι της περιορίζονται σε παιδιά των πασοκτζήδων, που είναι πασπίτες από άποψη...

Η Π.Κ.Σ. (Πανσπουδαστική) είναι ασφαλώς η φοιτητική παράταξη του Κ.Κ.Ε..

Δυνατή παράταξη, με φανατικούς υποστηρικτές και ενδιαφέρουσα δομή.

Η αλήθεια είναι πως τα παλληκάρια έχουν μείνει περίπου μισό αιώνα πίσω: σύντροφοι, ταξική πάλη, τα αδέρφια μας οι αγρότες, ιμπεριαλισμός, αντίσταση, πορεία, μαύρες-κόκκινες προκηρύξεις, Οδηγητής, Ριζοσπάστης, Μαρξ, Κανέλλη (άσχετο).

Και όμως, τους συμπαθώ πολύ γιατί αφενός καταλαβαίνουν τι τους γίνεται και έχουν άποψη και αφετέρου δείχνουν να είναι οι μόνοι που πραγματικά ενδιαφέρονται, που πραγματικά οραματίζονται, που πραγματικά θέλουν να παλέψουν.

Κρίμα να μην μπορεί να ανανεωθεί κάπως η Πανσπουδαστική για να μπορέσει να προσελκύσει πολύ κόσμο που έχει μεν τα ίδια ιδανικά, όμως πρασινίζει και μόνο που τους ακούει να μιλάνε.

Κρίμα να μη θέλει να ανοιχτεί κιόλας, να συμβιβαστεί, να αποδεχτεί αρκετά από αυτά που απορρίπτει, μήπως και επιτευχθεί ένα ευρύτερο μέτωπο συνεργασίας στο χώρο της αριστεράς στο φοιτητικό κόσμο.

Μίας συνεργασίας, στην οποία σίγουρα δε συμβάλλει η παρουσία της Ε.Α.Α.Κ..

Η Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση είναι μία φοιτητική παράταξη που είναι αρκετά δημοφιλής, ιδίως στα Πολυτεχνεία.

Μία παράταξη που δε με έχει πείσει ακόμα ούτε για τον ενιαίο, ούτε για τον ανεξάρτητο, ούτε για τον αριστερό χαρακτήρα της.

Ενιαία...;

Ενιαία ως προς τι, ποια είναι η κοινή ιδέα που ενώνει ποιους, ποιο είναι το ιδεολογικό στίγμα που συσπειρώνει ποιους;

Ανεξάρτητη...;

Χμμμ... Πολύ όμορφη λέξη. Αριστεροί και μάλιστα ανεξάρτητοι... Ατςςςςς...

Ναι, αυτό είναι που πουλάει τελικά. Είναι ένα κόμμα χωρίς καμία πολιτική ιδεολογία, χωρίς πολιτικές θέσεις, χωρίς πολιτικές τοποθετήσεις, χωρίς πολιτικές απόψεις, χωρίς τίποτα. Αυτός δεν είναι πολιτικά ανεξάρτητος χαρακτήρας. Είναι πολιτικά αδιάφορος. Οι άνθρωποι δεν έχουν να πουν απολύτως τίποτα, και όμως συσπειρώνουν όλον τον κόσμο που νιώθει αριστερός μεν αλλά δεν καλύπτεται από το χαρακτήρα της Πανσπουδαστικής και των άλλων παρατάξεων. Που νιώθει "ανεξάρτητος"...

Ερώτηση: Τα λεφτά για τα φυλλάδια, τις προκηρύξεις, τις εφημεριδούλες και όλες τους τις διοργανώσεις πού τα βρίσκουν, αφού είναι τόσο ανεξάρτητοι και δεν πατάνε σε καμία πλάτη...; Από την τσέπη τους τα βάζουν..; Είναι λεφτά του πλούσιου μπαμπά τους...;

Μήπως τελικά είναι...; Γιατί το μόνο που επιτυγχάνεται τελικά είναι αυτό που καταγγέλλουν οι πανσπουδαστικάριοι, η διάσπαση του αριστερού μετώπου. Προς όφελος άλλων...

Αριστερή...;

Θυμάμαι ένα πανώ τους, αναρτημένο στη σχολή μας στις εκλογές του 2005 που έλεγε στο περίπου: "Πιστεύουμε πως με τις φοιτητικές εκλογές αλλάζει τίποτα; ΟΧΙ" και λίγο-πολύ εξηγούσε πως θεωρούν το φοιτητικό συνδικαλισμό μαϊμουδισμό και ότι αν είμαστε κι εμείς από τους ξύπνιους που συμφωνούμε, αξίζει να τους τιμήσουμε με μία ψήφο διαμαρτυρίας.

Μα δεν καταλαβαίνω. Αφού δεν πιστεύεις στο φοιτητικό συνδικαλισμό, γιατί συνδικαλίζεσαι; Αφού δεν πιστεύεις στις φοιτητικές εκλογές, ως τι είσαι υποψήφιος σε αυτές;

Αφού δεν πιστεύεις ότι θα αλλάξει κάτι... πώς τολμάς να αυτοπροσδιορίζεσαι ως αριστερός...;

Η απόλυτη συστημική προσέγγιση δεν είναι αριστερά. Η αριστερά είναι ιδανικά και αγώνας.

Για μένα η Ε.Α.Α.Κ. δεν είναι αριστερά. Είναι απάτη.

Συγκεκριμένα, τώρα, η Ε.Α.Α.Κ. έχει κάποια πάγια λαϊκίστικα αιτήματα, όπως ηπιότεροι ρυθμοί σπουδών (δηλαδή...;), ενιαίο πτυχίο (στην εποχή της εξειδίκευσης!), κλπ., και κατεβάζει στις συνελεύσεις σχεδόν παντού ενιαίο πλαίσιο καταλήψεων με τα μικρότερα αριστερά κόμματα (σπανίως και με τους άλλους μη δεξιούς) κάθε φορά που προκύπτει κάποιο φλέγον (όπως τα τρέχοντα) ζήτημα. Χωρίς κάποια άλλη πρόταση. Ξερά – μπαμ και κάτω.

Ιδιαιτέρως σε κάποιες σχολές, όπως η δική μου, η Ε.Α.Α.Κ. είναι νόμος. Δε χάνουν ποτέ συνέλευση. Η μόνη περίπτωση να μην κερδίσουν, είναι... να μη γίνει συνέλευση, λόγω μη απαρτίας, πράγμα αρκετά σπάνιο σε μας.

Από ‘κει και πέρα, υπάρχουν τα υπόλοιπα αριστερά κόμματα, τα πιο σημαντικά εκ των οποίων είναι το Δίκτυο, τα Αριστερά Σχήματα και η Πρωτοβουλία Γένοβα – όλα δε δηλώνουν ανεξάρτητα, αλλά φαίνονται να κινούνται στα πλαίσια των διαφόρων θεσπισμένων τάσεων του Συνασπισμού, ιδίως το Δίκτυο.

Όπως ακριβώς ο Συνασπισμός, λοιπόν, έτσι και αυτά είναι συμπαθή στους αριστερούς και στους αριστερίζοντες, έχουν όμως σαφή μία διάθεση οπορτουνισμού...

Οι τοίχοι είναι γεμάτοι από φυλλάδιά τους σχετικά με πολύ όμορφα πράγματα (φόρουμ, ρατσισμός, αλληλεγγύη, μπλα μπλα...), άσχετα συνήθως με το πανεπιστήμιο...

Τρεις κι ο κούκος είναι γενικώς, στις δε συνελεύσεις κάνουν χωριό με τους εακίτες.

Τέλος, υπάρχουν διάφορες άλλες ανεξάρτητες κινήσεις σε κάθε σχολή, χωρίς ιδιαίτερη απήχηση.

Μερικές απ’ αυτές, πάντως, έχουν ιδιαίτερη δόση χιούμορ – π.χ. στο πανεπιστήμιό μας έχουμε τη ΔΑΣΠ (!) του περίφημου Γιάγκου και το Χ.Ε.Σ.Τ.Α. (Χριστιανοδημοκρατικός Ελληνορθόδοξος Σύνδεσμος Ταλαίπωρων Ανθρώπων ή κάτι τέτοιο) με σήμα τη λεκάνη...

ΥΓ: Περί της χαμένης μας γενιάς εδώ...