Wednesday, January 10, 2007

Η νονά

Προσφάτως ήμουν σε μία θεατρική παράσταση, στην οποία διαδραματίστηκε μία ασήμαντη για τη ροή του έργου σκηνή.
Υπήρχε μια κανάτα με τσάι που είχε βράσει. Τόσο ο νεαρός πρωταγωνιστής όσο και ο πατέρας του, μόλις προσπάθησαν να πιάσουν την κανάτα, ζεματίστηκαν και πετάχτηκαν μακριά. Η μητέρα του, αντίθετα, έπιασε κανονικά την κανάτα και τη μετέφερε στο τραπέζι ήσυχα-ήσυχα, σα να μη συνέβαινε τίποτα. Σχολίαζε, λοιπόν, ο πρωταγωνιστής, με απορία έως και απόγνωση: "Αυτό ποτέ μου δεν το κατάλαβα… Πώς το έκανε αυτό πάντα και ποτέ δεν καιγόταν;;;"
Αυτή η λεπτομέρεια μου χτύπησε κόκκινο ξαφνικά, γιατί θυμήθηκα ότι όταν ήμουν μικρός το είχα παρατηρήσει αυτό αρκετές φορές στη νονά με κανάτες, μπρίκια και ταψιά και ποτέ μου δεν είχα καταφέρει να εξηγήσω πώς το κάνει αυτό.
Η νονά είναι σημείο αναφοράς στην οικογένεια.
Είναι θεία της γιαγιάς, νονά της γιαγιάς και της μαμάς, ενώ έχει παντρέψει και τους γονείς μου.
Η νονά ήταν πάντα αυτό που λέμε ωραίος άνθρωπος. Όμορφη φυσιογνωμία, με ευγενείς τρόπους, με διάφορες γνώσεις, έξυπνη και ευχάριστη, με πολύ ιδιαίτερο ταμπεραμέντο και είχε τη σφραγίδα της στην οικογένεια: ήταν Η ΝΟΝΑ.
Πριν από τρία-τέσσερα χρόνια, με πατημένα πλέον τα ογδόντα φεύγα η νονά, η υγεία της άρχισε να παίρνει την κατηφόρα. Από ένα σημείο και μετά ο άνθρωπος αυτός εκφυλίστηκε σε κατάσταση φυτού. Στο τέλος δεν κουνιόταν, δε μίλαγε, το βλέμμα της ήταν καρφωμένο στο κενό, το στόμα ανοιχτό. Στην οικογένεια σκεφτόμασταν ότι το καλύτερο θα ήταν ίσως να πεθάνει, να ξεκουραστεί και αυτή πια, τη ζωή της την έζησε, δεν είχε κάποιο νόημα μια τέτοια ύπαρξη πλέον.
Η νονά έμεινε έτσι για σχεδόν δύο χρόνια.
Και ξαφνικά, στα καλά του καθουμένου, η νονά άρχισε να συνέρχεται. Άρχισε να έχει επικοινωνία με το περιβάλλον, να αναγνωρίζει τον κόσμο γύρω της, να καταλαβαίνει, να κουνάει το κεφάλι, να συνεννοείται, να μιλάει...
Το βρήκα εντυπωσιακό αυτό, είχα την αίσθηση πως σε μια τέτοια ηλικία αυτή η κατάσταση είναι ουσιαστικά μη αναστρέψιμη.
Και όμως. Τίποτα δεν είναι μη αναστρέψιμο.
Την τελευταία φορά που πήγα να τη δω, στο σπίτι της στο Κολωνάκι, μου ήρθε στο μυαλό μία οικογενειακή συγκέντρωση προ πενταετίας περίπου, όπου η νονά με είχε αφήσει άναυδο όταν με ρώτησε αν μπορώ να τη μάθω να ασχολείται με το Internet. Και δεν είναι μόνο η ηλικία της, άλλωστε και ο παππούς κόβει βόλτες στο Internet πολύ άνετα. Είναι ότι ενδιαφερόταν να εξερευνήσει το Internet χωρίς να έχει ακουμπήσει υπολογιστή ποτέ στη ζωή της και χωρίς να ξέρει αγγλικά! (τι ωραίος ο κόσμος τότε που τα κορίτσια μάθαιναν γαλλικά και πιάνο…)
Να μην τα πολυλογώ, σήμερα η νονά τα έχει δεκατέσσερα, για να μην πω εικοσιοχτώ, καταλαβαίνει τα πάντα, είναι σε θέση να συζητήσει το οτιδήποτε, διαβάζει καθημερινά με τις ώρες (της έχουν στήσει ένα αναλόγιο μπροστά της στο κρεβάτι και διαβάζει από Ντοστογιέφσκι μέχρι Φρόυντ για πλάκα), ενημερώνεται για τα πάντα, ενώ με τη μνήμη της μπορεί να ανακαλεί πρόσωπα, στιγμές και γεγονότα πολύ εύκολα και με την παραμικρή λεπτομέρεια, σχεδόν ενενήντα χρόνια μετά.
Κουνάει και τα χέρια της, ενώ μόλις προχθές μάθαμε ότι πλέον κουνάει και πόδια.
Η πλάκα είναι ότι τα θεωρεί φυσιολογικά όλα αυτά και μάλιστα, έχοντας πλήρη συναίσθηση της κατάστασης στην οποία βρισκόταν, δε σταματάει να παραδέχεται πόσο πολύ στεναχωριέται που έχασε έτσι δύο χρόνια απ’ τη ζωή της…
Αν, λοιπόν, τύχει να δει κανείς σας την παράσταση που λέγαμε, να του πείτε του φίλου μας πως τώρα που το σκέφτηκα το βλέπω καθαρά.
Τα πάντα είναι στο μυαλό.
ΤΑ ΠΑΝΤΑ.

40 Comments:

Anonymous Anonymous said...

ΤΙ ΣΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΔΗΛΑΔΗ?ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΕΙ ΠΟΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΧΗΡΟΙ ΚΑΙ ΠΟΣΕΣ ΟΙ ΧΗΡΕΣ?ΧΑΧΑ!ΘΑ ΣΑΣ ΦΑΜΕ ΟΛΟΥΣ..!ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ..ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΟΙ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ TRENDY ΚΑΙ ΥΓΙΕΙΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ...Η ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΝΟΝΑ ΕΙΝΑΙ 80..ΦΕΥΓΑ...ΜΕ ΕΝΑ ΚΙΝΗΤΟ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ..ΑΤΙΘΑΣΟ ΝΙΑΤΟ ΤΗ ΦΩΝΑΖΩ..ΜΙΑ ΧΑΡΑ..ΚΑΙ ΓΩ,ΣΤΑ 20 ΜΟΥ ΥΠΟΦΕΡΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΣΗ ΜΟΥ..ΘΑ ΜΑΣ ΦΑΝΕ ΛΑΧΑΝΟ...ΧΑΧΑ!

Wednesday, January 10, 2007 7:12:00 pm  
Blogger Jason said...

Πότε πρόλαβες ρε θηρίο...
Πέρα από την πλάκα που κάνεις, νομίζω ότι οι δικές μας γενιές αποκλείεται να φτάσουν τέτοιες ηλικίες τόσο εύκολα και σε τόσο καλή κατάσταση.

Wednesday, January 10, 2007 7:16:00 pm  
Anonymous Anonymous said...

ΠΟΥ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ?ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΚΟΒΩ ΣΤΑ 35 ΜΕ ΕΜΜΗΝΟΠΑΥΣΗ ΚΑΙ ΣΤΑ 55 ΣΕ ΚΑΠΗ...ΑΝ ΕΙΜΑΙ ΤΥΧΕΡΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΦΑΕΙ ΚΑΜΙΑ ΒΟΜΒΑ,ΚΑΝΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ Η ΚΑΜΙΑ ΑΡΡΩΣΤΙΑ..

Wednesday, January 10, 2007 7:18:00 pm  
Blogger Jason said...

Ακριβώς έτσι.
Αλλά το post ήταν μια νότα αισιοξίας και έτσι όπως το πάμε τώρα μάλλον θα αυτοκτονήσουμε μέσα στο βράδυ...

Wednesday, January 10, 2007 7:21:00 pm  
Anonymous Anonymous said...

Καλό το post αλλά και τα σχόλια ακόμα καλύτερα. Σούπερ η νονά!! Αυτά είναι τα θαύματα του κόσμου. Ξεκούρασε το μυαλό της για δύο χρόνια και τώρα επανήλθε δρυμήτερη με διάθεση να μάθει ακόμα περισσότερα πράγματα. Αχ, και μη λέτε για πόνους της μέσης, γιατί κάθε που αλλάζει ο καιρός με πιάνει ένας σφάχτης...

Wednesday, January 10, 2007 8:39:00 pm  
Blogger marilia said...

Σούπερ νονά!!! Τέτοιους ανθρώπους να βλέπω, να τους καμαρώνω, βρε παιδί μου!!! Πάντως, έχεις δίκιο:
"Όλα είναι στο μυαλό.
Πόνος και γιατρειά..."

Καλή, αισιόδοξη, δημιουργική, αγαπημένη, ερωτευμένη, γεμάτη υγεία χρονιά! :)

Wednesday, January 10, 2007 8:51:00 pm  
Anonymous Anonymous said...

Θα κάνω μια άλλη παρατήρηση.

Σκέψου πόσο αβίαστη και τρομερά λανθασμένη φαίνεται τώρα η σκέψη ,εκείνα τα δύσκολα δυο χρόνια, "καλύτερα να πέθαινε"...

Wednesday, January 10, 2007 9:49:00 pm  
Blogger Jason said...

Γκρινιάρη, ακριβώς αυτό είναι το συγκλονιστικό...

Wednesday, January 10, 2007 9:57:00 pm  
Anonymous Anonymous said...

den xero an diavases to teleutaio teuxos tou periodikou focus...

Wednesday, January 10, 2007 10:58:00 pm  
Blogger Jason said...

Η αλήθεια είναι πως όχι...

Wednesday, January 10, 2007 11:14:00 pm  
Anonymous Anonymous said...

Βρε τη νονά...όρεξη για ζωή που την έχει!αλήθεια,σου΄πε γιατί θέλει να μάθει να σερφάρει στο internet??

Wednesday, January 10, 2007 11:38:00 pm  
Blogger Jason said...

Όχι, αλλά πάντως αυτό τελικά δεν το έχει μάθει ακόμα...

Wednesday, January 10, 2007 11:46:00 pm  
Blogger exilio said...

Τρομερή η Νονα σου..είναι απο μόνη της ένα μάθημα ζωής:)

Wednesday, January 10, 2007 11:56:00 pm  
Blogger Τυπος Νυχτερινος said...

Πολύ όμορφο Jason..

φρόντισε να της δείξεις τι είναι πάνω κάτω το ίντερνετ.
Τη βλέπω τη νόνα σου να στήνει μπλογκ και να σπάει ρεκόρ σε μηχανάκια...

Thursday, January 11, 2007 12:55:00 am  
Anonymous Anonymous said...

Δε σου δίνει απίστευτη δύναμη να τολμήσεις το οτιδήποτε σκέφτεσαι όταν βλέπεις τέτοια θέληση για καινούρια πράγματα σε έναν άνθρωπο κάποιας ηλικίας? Κι εμείς οι νεώτεροι κολλάμε στο παραμικρό... Αξιοθαύμαστη η νονά σου και ισχυρό πρότυπο! Kαλημέρα Jason!

Thursday, January 11, 2007 1:24:00 am  
Blogger Αρί-μαρί said...

Μπράβο της!
Αυτό θα πει θέληση και αγάπη για την ζωή!
Όμορφοι άνθρωποι αυτοί...Αισιόδοξοι και πραγματικά, είναι παράδειγμα προς μίμηση!
(γράφεις πολύ όμορφα!)

Thursday, January 11, 2007 1:25:00 am  
Anonymous Anonymous said...

Δηλαδή τώρα που έχω γίνει κι εγώ νονά, λές στα 80-τόσα μου να διαβάζω ακόμη και να σερφάρω στο νετ; Μακάρι :) :)

Thursday, January 11, 2007 1:48:00 am  
Blogger John D. Carnessiotis "Asteroid" said...

Εύχομαι να σε λάδωσε κι εσένα με το λάδι της το καλό, Ιάσων... γιατί είναι πράγματι όλα στο μυαλό, όλα στο τρόπο, που τα βλέπουμε και τα επεξεργαζόμαστε...
Καλή σου μέρα!

Thursday, January 11, 2007 6:06:00 am  
Anonymous Anonymous said...

Αυτο που ανέφερε το γκρινιαρόγατο ειναι το πιο συγκλονιστικό..
Το οτι την είχαν ολοι ξεγραμμένη...και τσουυυυυυυπ θελει και ίντερνετ τώρα η νονά.
Το γεγονός οτι διαβάζει τα ΠΑΝΤΑ, ειναι το καλύτερο φάρμακό για το μυαλό της που το ακονίζει καθημερινώς.

Thursday, January 11, 2007 7:41:00 am  
Blogger Unknown said...

σούπερ νονά, τα πάντα είναι στο μυαλό, αλλά οι παλιοί είναι σαν τα παλιά αυτοκίνητα γερή κράση, ενώ εμείς σαν τα καινούργια πάνω στην πενταετία θέλουν επειγόντως αλλαγή ;)

Thursday, January 11, 2007 10:07:00 am  
Blogger Ioanna said...

Να ξερες πόσο δίκιο έχεις!
Έτσι είναι: Τα πάντα ξεκινάνε από το μυαλό!Άυτό είναι κλειδί για πολλές πόρτες...

Thursday, January 11, 2007 10:19:00 am  
Blogger Marina said...

Σωστός! Το μυαλό και η θέληση για ζωή rulez. Η νονά σου νεκραναστήθηκε με τον καλό τρόπο. Ζωή σε εσάς, υπάρχει κίνδυνος να τους θάψει όλους τους συγγενείς της! Πήρε boost νεότητας, μη βρεί και κανά γκόμενο!

Τα ίδια έχω με την πεθερά μου. Ποτέ δεν είχε πιάσει κομπιούτερ, μόλις όμως τόπιασε, δεν ξε-κόλλησε. Να καίγεται το φαϊ, να κουλαίνεται το χέρι της, αυτή εκεί. Πρέζα.

Thursday, January 11, 2007 10:45:00 am  
Blogger AVRA said...

να ειναι καλα η νονα!

ειναι η εξαιρεση που επιβεβαιωνει τον κανονα ομως (αναφερομαι στον γκρινιαρη)

Παντως οτι ειναι θεμα μυαλου συμφωνω και επαυξανω.Αντε να τον πεισεις ομως τον αλλον να το χρησιμοποιησει!

Thursday, January 11, 2007 10:52:00 am  
Blogger Jason said...

Μου αρέσει όταν συμφωνούμε όλοι. :)

Street spirit, καταπληκτική παρομοίωση!

Thursday, January 11, 2007 11:01:00 am  
Blogger Filomila said...

Αυτό που κρατάει τη νονά ακμαία είναι το ότι δεν έχει αφήσει το μυαλό της να πολτοποιηθεί. Και το ότι έχει ακόμη όνειρα και επιθυμίες.

Μυαλό που ακονίζεται και επιθυμίες είναι που κρατάνε τον άνθρωπο ζωντανό (να απολαμβάνει τη ζωή).

Και φυσικά το ότι έχει ένα σημαντικό ρόλο στην οικογένεια. Είναι Η νονά και είναι σημαντική.

Να την χαίρεστε Jason.

Και να της μάθεις 2-3 πραγματάκια για το ίντερνετ..ποτέ δεν είναι αργά (το βλέπω εγώ..."ΤΟ BLOG ΤΗΣ ΝΟΝΑΣ") :)

Thursday, January 11, 2007 11:02:00 am  
Blogger Jason said...

Ναι, οι επιθυμίες είναι, είναι η ψυχολογία και το κατά πόσον νιώθει κανείς χρήσιμος, ενεργός, ζωντανός.

Thursday, January 11, 2007 11:16:00 am  
Blogger kerasia said...

Το διάβαζα πριν λίγες μέρες σε μια εφημερίδα: Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που αδυνατούν να αισθανθούν πόνο. Κατά καιρούς έχουν παρατηρηθεί περιπτώσεις αναισθησίας σε τσιμπίματα, στο κάψιμο κλπ. Είναι ένα είδος ασθένειας.
Άσχετο: Ωραίος τύπος η νονά!

Thursday, January 11, 2007 4:12:00 pm  
Anonymous Anonymous said...

Υπέροχη η νουνά! Τι καλά, της εύχομαι πλήρη ανάρρωση! Είναι σπουδαίο σε αυτήν την ηλικία να τα έχεις τετρακόσια….

Thursday, January 11, 2007 5:25:00 pm  
Blogger iris said...

δεν είναι καθόλου παράξενο. Η θέληση για ζωή σου αποκαλύπτει την πραγματική σου δύναμη μέσα από τις πιο μεγάλες δυσκολίες, σωματικές ή πνευματικές. Οι δειλοί τσακίζονται από αυτή την τεράστεια δύναμη. Οι θαραλλέοι ζουν τα θαύματα. Είσαι τυχερός για τη ΝΟΝΑ σου !!

Thursday, January 11, 2007 7:48:00 pm  
Blogger cindaki said...

Απίστευτο! Κι όμως μερικοί άνθρωποι είναι γεννημένοι αγωνιστές!
Ωραίοι άνθρωποι!

Είσαι τυχερός που γνώρισες έναν τέτοιο!

Thursday, January 11, 2007 8:38:00 pm  
Blogger SALOME said...

Οι νονάδες ήταν πάντα ένα είδος συμβόλου. Αλλοτε γιατί ήσαν μέσα από την οικογένεια(θείες ας πούμε) κι άλλοτε γιατί ήταν κάποιες που τις διάλεγαν οι γονείς επίτηδες γιατί κάτι αντιπροσώπευαν γι' αυτούς. Αυτό που έχει πάντως σημασία και που μου αρέσει σ' εσένα είναι ο,τι παρατηρείς κι απο την κανάτα έφθασες στην ...νονά. Κάτσε να γράφεις...όχι μόνο στα blog....Οσο για την ιδιαίτερη νονά σου. Από μέσα είναι η αρχοντιά!

Thursday, January 11, 2007 10:41:00 pm  
Blogger Jason said...

Ώρες-ώρες με εκπλήσσεις.
Ίσως δεν υπάρχει κάποιος που να καταλαβαίνει τα κείμενά μου καλύτερα από σένα.
Από μέσα είναι αρχοντιά.
Πού να ήξερες πόσο πολύ ταιριάζει στη νονά αυτό που είπες.
Και συμφωνώ και με αυτό. Απόλυτα.

Friday, January 12, 2007 2:17:00 am  
Anonymous Anonymous said...

Ξέρεις πόσες φορές μπήκα στο blog σου αλλά λόγω βιασύνης δικής μου και μεγάλου κειμένου δικού σου το ανέβαλα συνεχώς να το διαβάσω?

Λοιπόν τώρα που το διάβασα με την ησυχία μου, έχω να πω ότι μου άρεσε πολύ αυτή σου η ιστορία!

Μακάρι να είμασταν όλοι τόσο μαχητικοί σαν την νονά.

Friday, January 12, 2007 9:02:00 am  
Blogger cobden said...

Πολύ ωραίο πόστ!
Μου θύμισες μια νονά από τη δικιά μου οικογένεια!Γεννημένη στα τέλη του 19ου αιώνα, είχε βαφτίσει τη μητέρα μου και είχε παντρέψει τη γιαγιά μου!Τη θυμάμαι πάντα χαρούμενη, περιποιημένη,μακιγιαρισμένη παρά την πολύ προχωρημένη ηλικία της!Ωραίος τύπος, ήξερε να ζει!Βίος και πολιτεία, κάποιος θα έπρεπε να κάνει τν ζωή της βιβλίο ή ταινία!Είχε γυρίσει όλη την Ελλάδα,είχε κάνει κάθε λογής δουλειές,γάμοι, διαζύγια, αμέτρητες ερωτικές περιπέτειες! Μέχρι τα 90 της είχε...boyfriend και ανέβαινε σε μηχανάκι...Πέθανε 99 χρονων

Friday, January 12, 2007 10:16:00 am  
Blogger ralou said...

Τι όμορφη και τρυφερή ιστορία.
Φαντάζομαι αυτη την χαλκέντερη νονα, να στέλνει αισιόδοξα μηνύματα σε όλους εμας που φοβόμαστε ότι θα φύγουμε στα 57.

Μήπως το κορμί του ανθρώπου είναι τελικά πιο ανθεκτικό από ότι πιστεύουμε;
Η είναι το μυαλό όπως λές και σύ;

Friday, January 12, 2007 11:19:00 am  
Blogger maika said...

η γιαγιά μου είναι κάτι παρόμοιο...
ήταν η χαρά της παρέας,διάβαζε ό,τι έπεφτε στα χέρια της,μου έμαθε να παίζω τάβλι και κουμ καν,κάπνιζε σαν φουγάρο τα έβαζε με θεούς και δαίμονες....
και κάποια στιγμή το σώμα της την πρόδωσε.... ακολούθησε και το μυαλό της....για λίγο....
Σήμερα κουνάει δυστυχώς μόνο τα χέρια της και το μυαλό της λειτουργεί σε μια άλλη διάσταση....θυμάται γεγονότα και μιλάει γι΄αυτά μέσα στη νύχτα, τραγουδάει τραγούδια που έγραψαν για κείνη, ρωτάει για τα εγγόνια της ,μιλάει γερμανικά κοιτώντας τον τοίχο (είναι αυστριακή) και μετά ξανά βυθίζεται στο κενό....
Πρέπει να είναι το μυαλό της που την κρατάει ακόμα ζωντανή... τι άλλο???

Friday, January 12, 2007 11:39:00 am  
Blogger Jason said...

Maika και Ραλλού...

Ε Ι Ν Α Ι Τ Ο Μ Υ Α Λ Ο

Friday, January 12, 2007 1:39:00 pm  
Anonymous Anonymous said...

ΛΟΙΠΟΝ,ΚΑΤΣΕ ΚΑΙ ΓΡΑΨΕ POSTS ΓΙΑΤΙ:1ον-ΤΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΩ,2ον-ΒΑΡΙΕΜΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ,3ον-ΕΧΕΙΣ ΓΑΜΩ ΤΑ ΓΕΛΙΑ ΑΝ ΤΟ ΘΕΣ..(ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΓΡΑΨΕΙΣ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΗ...ΕΛΕΟΟΟΟΟΣ!LOL!!!)

Friday, January 12, 2007 8:49:00 pm  
Blogger Jason said...

Έέέέέφτασεεεεεε...

Friday, January 12, 2007 9:17:00 pm  
Anonymous Anonymous said...

ΤΩΡΑ ΕΙΠΑΑΑΑ!!!!!ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ NEW POST ΚΑΙ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΒΑΡΕΣΕΙ!!!ΤΩΡΑΑΑ!!!ΓΡΑΨΕΕΕ!

Friday, January 12, 2007 9:22:00 pm  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home