Ανατομία μιας χαμένης γενιάς

http://old-boy.blogspot.com/2006/06/blog-post.html

(Αυτό ήταν η αφορμή.

Αφορμές, βέβαια, θα μπορούσε να βρει πάρα πολλές ο οποιοσδήποτε. Δε βρίσκει όμως. Τουλάχιστον όχι ο οποιοσδήποτε.

Μα δε θέλει να το σκεφτεί. Δεν τον απασχολεί ρε παιδί μου. Δεν τον νοιάζει.

Αυτό είναι και το όλο θέμα, έτσι κι αλλιώς. Ότι ο κόσμος δε θέλει να σκεφτεί. Από εκεί ξεκινάει το πρόβλημα και να που εκεί καταλήγει.)

Στη βιολογία λένε ότι ο φαινότυπος αποτελείται από το γονότυπο και τα επίκτητα χαρακτηριστικά.

Στην ψυχολογία λένε ότι η προσωπικότητα διαμορφώνεται από το χαρακτήρα και τα βιώματα.

Στην κοινωνιολογία λένε ότι η γενιά μας δεν έχει προσωπικότητα... Είναι ανύπαρκτη.

Και έτσι είναι. Το έχω ζήσει και το ζω καθημερινά. Και με στεναχωρεί. Αλλά έτσι είναι.

Ποιος είναι λοιπόν ο φαινότυπος της γενιάς μας...;

Είμαστε η γενιά που ξοδεύει τα χρήματά της σε ρούχα και σε παπούτσια, είτε τα χρήματα αυτά είναι λίγα, είτε πολλά. Είμαστε η γενιά που μεγάλωσε ξοδεύοντας λεφτά σε λογότυπα.

Είμαστε η γενιά που βάζει τα ακριβότερα της κουστούμια και φορέματα για να πάει στα μπουζούκια να "τα σπάσει", απολαμβάνοντας σε ρυθμούς βλαχο-μπαρόκ άσματα που αφορούν άπιστους γκόμενους. Είμαστε επίσης η γενιά που βρίζει με τόσο πάθος "την πουτάνα τη ζωή που μου χρεώσανε", λες και έχει ζήσει τόσο πολύ την άδικη και τη σκληρή πλευρά της ζωής που έχουν ζήσει ή και ζουν άλλοι και άλλοι, ενώ την ίδια ώρα χαλάει απίστευτα χρήματα σε λουλούδια και σε σφηνάκια, σε αέρα δηλαδή - λεφτά τα οποία άλλοι, αλλού, ούτε που έχουν ονειρευτεί ποτέ.

Είμαστε η γενιά που ξημεροβραδιάζεται στα γυμναστήρια, χωρίς να έχει ανοίξει ποτέ μισό βιβλίο να διαβάσει. Να το ανοίξει, έστω. Και άμα βαρεθεί, ας το αφήσει.

Είμαστε η γενιά που περιμένει να τελειώσει το σχολείο για να μπει σε μία σχολή (συνήθως δεν έχει σημασία σε ποια, απλώς να μπει σε μία σχολή) και να αρχίσει να κωλοβαράει.

Είμαστε η γενιά που δεν έχει ιδέα από πολιτική και που ψηφίζει στις φοιτητικές εκλογές με βάση το κόμμα που ψηφίζει ο μπαμπάς, με βάση το συμφέρον, με βάση τους φίλους και με βάση τις εκδηλώσεις στα κλαμπ και τις εκδρομές. Άντε και τις σημειώσεις. Είμαστε η γενιά που εκλέγει συντηρητική παράταξη στις φοιτητικές εκλογές. Είμαστε η γενιά που δε διαμαρτύρεται για τίποτα. Γιατί δεν καταλαβαίνει τίποτα. Γιατί δεν ξέρει που παν τα τέσσερα.

Και ξαφνικά...

Είμαστε η γενιά των καταλήψεων.

Γιατί κάποιοι της είπαν ότι πάνε να της στερήσουν το βασικότερο δικαίωμα της. Το δικαίωμα στην τεμπελιά. Το δικαίωμα του να πληρώνει ο μπαμπάς και να τα τρως σε καφέδες.

Είναι κρίμα. Είναι κρίμα να ανήκω σ' αυτήν τη γενιά. Δε με εκφράζει καταρχάς. Τη βρίσκω ψεύτικη. Είναι η γενιά της βιτρίνας και του καθρέφτη. Η γενιά του 'φαίνεσθαι' και όχι του 'είναι'. Και, παράλληλα, είναι μια γενιά εντελώς χύμα. Που δε φαίνεται να την απασχολεί τίποτα το λιγότερο επιφανειακό.

Είναι κρίμα να συνειδητοποιείς ότι δε σε εκφράζει η γενιά σου. Ή και η εποχή σου ολόκληρη.

Γιατί, τελικά, καταλαβαίνει κανείς πως όλα αυτά είναι φυσικά. Δε φταίμε εμείς. Η εποχή φταίει.

Είπαμε: Η προσωπικότητα διαμορφώνεται από το χαρακτήρα και τα βιώματα. Δεν έχουμε έντονα βιώματα.

Δε μεγαλώσαμε μέσα στις αναταραχές και την αναζήτηση. Μεγαλώσαμε με κεκτημένα άλλων γενεών. Σε ένα περιβάλλον ασφαλές και ήσυχο.

Είπαμε: Ο φαινότυπος αποτελείται από το γονότυπο και τα επίκτητα χαρακτηριστικά. Τα επίκτητά μας χαρακτηριστικά είναι fake.

Δε μεγαλώσαμε με πείνα. Με βαρεμάρα μεγαλώσαμε. Μεγαλώσαμε μέσα στον κορεσμό της καταναλωτικής κοινωνίας.

Κι αυτό, βέβαια, με τη σειρά του, είναι φυσικό. Δεν τη δημιούργησε κανείς αυτήν την κοινωνία. Δεν οφείλεται σε κάποια μοχθηρή πλουτοκρατική συνομωσία. Ήταν η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Η φυσική ροή της ιστορίας. Αλλά έτσι είναι.

Δεν κατηγορώ κανέναν. Λυπάμαι μόνο. Θα ήθελα να είχα ζήσει άλλες εποχές. Πιο έντονες. Εποχές διεκδικήσεων και αγώνων. Περασμένες ασπρόμαυρες εποχές. Ή πολυδιάστατες μελλοντικές εποχές. Όχι τώρα όμως.

Αυτή είναι η εποχή των φλούφληδων. Δεν ταιριάζω εδώ.

Μπορεί να ακούγομαι σα γέρος. Η πλάκα είναι ότι έτσι νιώθω.

Και φυσικά θα βρεθούν πολλοί να πουν ότι δεν είναι όλος ο κόσμος έτσι. Εννοείται πως όχι. Εγώ μιλάω για την εικόνα που μου βγάζει το σύνολο.

Όπως επίσης θα βρεθούν πολλοί να πουν ότι όλες οι γενιές ήταν σε ένα βαθμό έτσι κλπ. κλπ.. Δεν αμφιβάλλω. Αλλοίμονο αν δεν ήταν, σε ένα βαθμό. Αλλά όχι κι έτσι πια.

Ντρέπομαι...