Ψηφιακοί έρωτες

Το παρακάτω τραγούδι ονομάζεται "Ψηφιακός νταλκάς" και ανήκει σε κάποιον Βασίλη Πάλλη...

Μ' έχει πάρει από κάτω

που 'χεις γκόµενο ßαρßάτο

και εµένανε µε φτύνεις,

µε ντιλίτ πολλά µε σßήνεις.

Τονε ßρήκες στα ιντερνέτια

και θαρρείς πως έχει τέτοια,

πίκρες κάνω κόπι-πέιστ,

γιατί εσύ δεν έχεις τέιστ.

Αν µ' αγαπάς δεν ξέρω,

αν µ' αγαπάς δεν ξέρω...

Βαράει η καρδιά µου

τρελά ραν τάιµ έρο...

Σαν το Ντος αργά σε χάνω,

άπειρα φορµάτ θα κάνω

και θα ßάλω τα Γουίντος

µήπως και γυρίσεις, µήπως...

Μην ξεχνάς πως έχεις βέρα,

άσε τώρα τον ξενέρα,

έλα πίσω στον Μπιλ Γκέιτς,

μην κολλήσεις κανα Έιτζ.

Αν μ' αγαπάς δεν ξέρω,

αν μ' αγαπάς δεν ξέρω...

Βαράει η καρδιά μου

τρελά ραν τάιμ έρο...

Και κάπως έτσι τελειώνει ένας σοβαρός γάμος...

Έλα, όμως, που κάποια μέρα η κυρία χωρίζει και με τον ξενέρα...

Τούτο εδώ λέγεται "Computer love" και είναι του Χάρρυ Κλυν... Αλλά μάλλον το λέει και ο ξενέρας...

Ανοίγω το computer και ταράζομαι,

στο scrapbook σ' έχω σώσει και στο clipboard,

μου καίγεται το SCSI και το CPU

από τα δάκρυα που τρέχουνε στο keyboard...

Φορτώνω τα back-up απ' το zippάκι μου

και τα παλιά μας τα αρχεία κάνω copy,

μα μόλις κάνω open με το Photoshop

μου λέει το σύστημα "Please register this copy"...

60 MB RAM κι όμως με ξέχασες,

στα απορρίμματα με πέταξες και μένα,

να μη σου πιάνω χώρο τώρα στο σκληρό,

μαζί με κάτι χαλασμένα δεδομένα...

Να μη σου πιάνω χώρο τώρα στο σκληρό,

μαζί με κάτι χαλασμένα δεδομένα...

Scannάρισα τη μαγεμένη σου μορφή,

σε JPG format την έχω φυλαγμένη,

και τη φωνή σου έχω γράψει σε wav

και real-audio encodeαρισμένη...

Κοιτώ το άδειο mailbox μου και πονώ,

γιατί e-mail δεν μου στέλνεις τόση ώρα...

Και με το modem δεν μπορώ να συνδεθώ,

γιατί κολλάει το γαμημένο το Eudora...

60 MB RAM κι όμως με ξέχασες,

στα απορρίμματα με πέταξες και μένα,

να μη σου πιάνω χώρο τώρα στο σκληρό,

μαζί με κάτι χαλασμένα δεδομένα...

Να μη σου πιάνω χώρο τώρα στο σκληρό,

μαζί με κάτι χαλασμένα δεδομένα...

Κατάλαβες...; Γυναίκες, σου λέει μετά.

Και κάπου εκεί θυμάται κανείς το θρυλικό άσμα του Δημήτρη Σταρόβα...

Σε ψάχνω σ' όλο το Internet

με 800ρι Pentium,

αλλά δεν είσαι πουθενά,

γι' αυτό θα πάω σε μέντιουμ.

Και το μέντιουμ ρωτάω

πού να βρίσκεσαι εσύ,

"Μιά στιγμή μονάχα", λέει,

"να ανοίξω το πι σι."

Το μηχάνημα ρυθμίζει

στη σωστή κατεύθυνση

και μου λέει "Αυτή που ψάχνεις

είναι στη διεύθυνση

www.apisti.com...

www.apisti.com..."

Ήτανε το σοκ μεγάλο,

έχασα τον μπούσουλα,

και το μέντιουμ ρωτάω

"Τι να κάνω, Ούρσουλα...;"

"Μην αγχώνεσαι", μου λέει,

"θα την κανονίσουμε,

στο διαδίκτυο τ' όνομά της

θα καταχωρίσουμε,

www.apisti.com...

www.apisti.com..."

Καρδιά μουουου...

Το χειρότερο, όμως, ήταν

πως δεν ήσουν μόνο εσύ,

μέσα στο σάιτ της αμαρτίας

ήσασταν όλες μαζί...

Βαρέθηκα με τις γυναίκες

να απογοητεύομαι,

θα τα φτιάξω με τον Μπάμπη

για να ξεμπερδεύομε...

www.apisti.com...

www.apisti.com...

Κρίμα κι ήταν σπουδαίο παλληκάρι...

ΥΓ: Καταλαβαίνεις, τώρα, Ατταλάντη μου, τι σοβαρά προβλήματα δημιουργούνται με τους ψηφιακούς έρωτες...;