Monday, November 28, 2011

The end of the world as we know it

Τα 90's, ή τουλάχιστον τα πρώτα και αυθεντικότερα χρόνια της δεκαετίας αυτής, τα θυμάμαι κάπως αμυδρά, αφού τότε ακόμα ήμουν μικρός.
Για την Ελλάδα, ήταν μια εποχή απίστευτη.
Καθώς η μεταπολίτευση είχε πια βρει τα πατήματά της και η πολιτική ζωή της χώρας βίωνε με μια αφελή ασφάλεια τις γραφικότερες στιγμές της, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο είχε δημιουργηθεί μία ετερογενής αλλά τεραστίου μεγέθους μεσαία αστική τάξη, η οποία συγχώνευε χαρακτηριστικά εντελώς διαφορετικών προελεύσεων.
Η χρονική συγκυρία ήταν τέτοια ώστε να συμπίπτει με το υψηλότερο σημείο της καμπύλης των κεκτημένων εργασιακών δικαιωμάτων και ο συνδικαλισμός ήταν ακόμα αρκετά ισχυρός ώστε να παριστάνει τον καμπόσο.
Η ιδιωτική τηλεόραση είχε κάνει την εμφάνισή της, χωρίς κανείς να συνειδητοποιεί τότε ότι αυτή θα ήταν και η αρχή του τέλους, το πραγματικό "end of the world as we know it". Εντωμεταξύ, βούταγε τον κόσμο σε έναν καινούριο ωκεανό προτύπων, που μπερδευόταν με κατάλοιπα των 80's, καταλήγοντας σε παράξενες χημικές αντιδράσεις, όπως το μαλλί του Κώστα Χαριτοδιπλωμένου, του Ιάσονα από το ΡΕΤΙΡΕ και όλων των ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΩΝ, τα κοκάλινα γυαλιά του Θάνου Ασκητή ή ολόκληρη η Σοφία Αλιμπέρτη, καθώς και μια ιδιαίτερα περίεργη στο σύνολό της αλλά και ιδιαίτερα παραγωγική μουσική σκηνή, που συνόψιζε το πνεύμα της εποχής: αλλαγή των καιρών, μπερδεμένα πρότυπα, αναγνωριστικό κολύμπι, ευτυχία της άγνοιας.
Από τότε έχουν αλλάξει τα πάντα.
Οι καιροί εκείνοι είναι τόσο κοντά (ιδιαίτερα για μας, που τότε μεγαλώναμε κι ακόμα δεν έχουμε μεγαλώσει) αλλά και τόσο μακριά ταυτόχρονα: ο Γαρδέλης μοιάζει να έχει ξεχάσει το χαμόγελό του στο 1990.
Την επόμενη φορά που θα πετύχεις ελληνικό trash στο ράδιο ή Ανδρέα στην tv με λαουτζίκο της Αθήνας από κάτω και θα νιώσεις μια νοσταλγία για την καλτ εκείνη εποχή, προσπάθησε να φέρεις στο μυαλό σου ότι από το καλτ μέχρι την Ολυμπιάδα μεσολαβεί μόνο ένας Σημίτης...

3 Comments:

Blogger Φανή said...

Τις προαλλες λεγαμε για παλιες σειρες με μια παρεα και η συζητηση ηρθε στο 'της ελλαδος τα παιδια'. εγω με θυμαμαι πολυ μικρη να το βλεπω και να γελαω -και να λεω τι ωραιος που ειναι ο σαββιδακης- οποτε υπεθεσα οτι τοτε βγηκε. μετα τα παλικαρια που ηταν μεγαλυτερα, θυμηθηκαν οτι αυτη η σειρα βγηκε το 1993, που ημουν 2 χρονων, οποτε εκ των πραγματων μαλλον δεν το ειδα σε πρωτη προβολη.
αλλα περα απο την ασχετη παρατηρηση μου, η μεταβαση απο εκεινη την εποχη στη δικη μας, το 1ο 'the end of the world as we know it', δεν ηταν για καλο οπως φανηκε. τωρα που ειμαστε στο 2ο the end of the world as we know it, μπορει να εχει και τα θετικα του.. ε?

Saturday, December 03, 2011 3:43:00 pm  
Blogger Jason said...

Χμ το 2ο λένε ότι ήταν αυτό της 11ης Σεπτεμβρίου. Και ίσως πράγματι να ήταν για πολλούς, αλλά για μας δε νομίζω.
Το 3ο τέλος του κόσμου που έχουμε προλάβει να ζήσουμε, αυτό της "κατάρρευσης του καπιταλισμού" (λέμε και καμιά μαλακία να περνάει η ώρα), φαίνεται ότι το αισθανόμαστε στο πετσί μας περισσότερο απ' όλα.
Φυσικά και έχει και τα θετικά του (όπως κάθε τέλος εποχής άλλωστε) και είναι και πολλά μάλιστα.
Αλλά είναι απίστευτα πολύς ο κόσμος που έχει χάσει τη δουλειά του Φανή και αυτό μου απαγορεύει να μιλάω για θετικά αυτήν τη στιγμή.

Sunday, December 11, 2011 4:33:00 pm  
Blogger kiara said...

Είναι άδικο αυτό που μου κάνεις κάθε φορά, οι αναμνήσεις που μου ξυπνάς, οι σκέψεις που μου δημιουργείς, τα λόγια του πατέρα μου που είναι σαν να τα παίρνεις και μου τα ξανασερβίρεις με τρόπο ομορφότερο, που πονάει περισσότερο...

Tuesday, December 13, 2011 8:57:00 pm  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home