Μαμά, να πάρουμε έναν Πιλάβιο;

Γράφοντας την προηγούμενη φορά για τον Watson, ούτε που φανταζόμουν (και κακώς, ίσως) αυτό που τελικά είδαμε να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας λίγες μέρες μετά, στην Πάτρα: ένα συνολάκι από “αναρχικούς” διέκοψε την ομιλία με συνθήματα, πετώντας φυλλάδια που έλεγαν ότι το άσυλο δεν είναι για ρατσιστές (λες και είναι δικό τους και αποφασίζουν σε ποιον θα το δανείσουν και σε ποιον όχι) κι ένας μπαχαλάκος πετάχτηκε στη σκηνή κινούμενος με απειλητικές διαθέσεις προς τον 82χρονο γέρο, στέλνοντας τελικά στο νοσοκομείο δύο ανθρώπους από αυτούς που χτύπησε με το ρόπαλό του.

Είναι κλασικό είδος Έλληνα ο Νεάντερταλ. Είναι αυτός που έχει δύο πράγματα: πρώτον, δίκιο, και δεύτερον, ρόπαλο.

Κι αν στην ομιλία του Watson πήδηξε στη σκηνή μόνο ένας, στον τελικό του Κυπέλλου πάντως δεν είχαμε παράπονο, χιλιάδες συγγενείς του παραπάνω homo neanderthalensis έκαναν αισθητή την παρουσία τους, φέρνοντας σε αμηχανία τους αγορασμένους δημοσιογράφους που χρόνια τώρα επιμένουν να μας πείσουν ότι πρόκειται για 10-20 “γνωστούς-άγνωστους”, καθώς και τον πρόεδρο της ΕΠΟ, ο οποίος πρότεινε ρηξικέλευθα να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους.

Μια άλλη κατηγορία Ελλήνων, λοιπόν, είναι οι Πιλάβιοι. Είναι αυτοί που είναι ιθύνοντες χωρίς να είναι υπεύθυνοι.

Και επειδή στην Ελλάδα κανείς δε φταίει, ευτυχώς υπάρχουν τουλάχιστον και κάποια άγρυπνα μάτια και μυαλά που καραδοκούν ώστε να επιρρίπτουν πάντα τις ευθύνες στις σωστές κατευθύνσεις. Σήμερα, κάποιος Θανάσης Λεκάτης ανακάλυψε τον εχθρό του λαού: “Τα «τουίτ» έχουν ένα ρόλο: Την ποδηγέτηση, τον έλεγχο από αυτούς που κατέχουν το δίκτυο και τις μηχανές.”. Πρόκειται ασφαλώς για μια διαπίστωση μεστή πολιτικών και κοινωνικών νοημάτων, σε απόλυτη αναλογία με τις φράσεις: “να προσέχετε εκεί που θα πάτε μ’ αυτά τα «τουίτερ» που σας ρίχνουν στα ποτά σας” και “να, αυτά τα «τουίτερ» τρώτε εκεί έξω και δεν τρώτε το φαΐ σας μετά”.

Μια τρίτη κατηγορία Ελλήνων είναι οι Ριζοσπάστες. Είναι αυτοί που μαθαίνουν τρία πράγματα στη ζωή τους κι όλα τα υπόλοιπα είναι εχθροί και συνωμοσίες.

Υπάρχουν δεκάδες άλλες εξίσου χαριτωμένες κατηγορίες Ελλήνων. Θα υπάρχουν και σε άλλες χώρες τέτοιοι, αλλά οι Έλληνες είμαστε ξεχωριστοί: δεν είναι ο ένας που δυσφημίζει τους δέκα, είναι οι εννιά. Και όλα μας τα προβλήματα από εκεί ξεκινάνε, από το ότι είμαστε ΚΩΛΟΦΑΡΑ. Δυστυχώς, έχουν πεθάνει πια οι Αριστοτέληδες και οι Πλάτωνες εδώ και πολλά χρόνια - σήμερα ζούνε οι Πιλάβιοι και οι Λεκάτηδες, κι αυτοί ίσως να ‘ναι και οι καλύτεροι ανάμεσα σε εκείνους τους εννιά που δυσφημίζουν τους δέκα.