6 χρόνια φαγούρας
Ο Basanta Roy είναι 103 ετών.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα περνάει στον τάφο του.
Σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, κόσμος και κοσμάκης συρρέει σε ένα απομονωμένο χωριό κοντά στην Patna της Ινδίας για να χαζέψει το γέρο κύριο που έχει εγκατασταθεί στο λάκκο τον οποίο ο ίδιος έσκαψε για τον εαυτό του, δίπλα σε αυτόν της γυναίκας του, όταν εκείνη πέθανε, δηλαδή πριν από περίπου 6 χρόνια. Εδώ και 6 χρόνια λοιπόν, ο γεράκος είναι ξαπλωμένος στο λάκκο και θρηνεί τη γυναίκα του, περιμένοντας το δικό του θάνατο. Ο καλός θεούλης φαίνεται πως δεν είναι διατεθειμένος να του κάνει αυτήν τη χάρη και έτσι ο φίλος μας αναγκάζεται να σηκώνεται κάθε τόσο για να ξεχορταριάζει το λάκκο του από τα ζιζάνια που φυτρώνουν.
Ερώτηση 1: Τώρα αυτός τρώει ή δεν τρώει; Πίνει η δεν πίνει; Και δε θέλω να ξέρω τι κάνει όταν τον καλεί η φύση...
Ερώτηση 2: Είναι τελικά τόσο δύκολο να πεθάνει κανείς; Στα 103 μάλιστα και με 6 χρόνια φαγούρας...;
14 Comments:
Μα γιατί δε δέχεται τα σχόλια;;;
Ουφ... Ξαναγράφω!
Έλεγα ότι τον λυπάμαι λίγο...
Να θες να πεθάνεις, σε τέτοια ηλικία και να μην μπορείς...
αυτός ο νόμος του Μέρφυ είναι άλλο πράγμα, τι να πω... ;)
Οταν πέθανε ο παππούς μου στο χωριό, η γιαγιά μου για ένα χρόνο έτρωγε μόνο καρύδια. Έγινε σκιά του εαυτού της και παρακαλούσε τον Θεο να την πάρει μαζί του, να είναι και πάλι μαζί με τον άντρα της. Τελικά την βασάνισε για 7 χρόνια περίπου μέχρι που της έκανε την χάρη.....
Η αλήθεια είναι ότι την είδηση την ανέφερα κυρίως για την αστεία ή τέλος πάντων λίγο περίεργη πλευρά της, του να προσπαθεί κανείς να πεθάνει σε τέτοια ηλικία και να μην μπορεί. Ο street spirit το έπιασε.
Οι δύο δεσποινίδες το είδαν μάλλον από την συγκινητική του πλευρά.
Sofi-k, είναι γενικά θλιβερό να θέλεις να πεθάνεις.
Jul-Jul, είναι συνηθισμένη αυτή η αντίδραση κάποιου που πενθεί κάποιον τόσο σημαντικό του άνθρωπο σε τέτοια ηλικία, απλώς το να ζει κανείς μέσα στον τάφο του χωρίς να κατφέρνει να πεθάνει είναι όσο να 'ναι λίγο περίεργο.
Κοίτα, κι εγώ αρχικά από την περίεργη πλευρά του το είδα και αυτό έγραφα, αλλά επειδή προσπαθούσα ώρα να γράψω αλλά ο μπλόγκερ με σαμπόταρε, ε μετά έγραψα τα βασικά!
Με εννοείς;;;
Φιλιά!
Εσένα ειδικά σε εννοώ πάντοτε. :)
XAXAXA!!!ΠΛΑΚΑ ΕΧΕΙ...Ο ΑΜΟΙΡΟΣ ΠΑΠΠΟΥΛΗΣ...ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΠΑΡΑΚΑΛΑΝΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ...ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΠΟΥ ΣΚΑΡΩΝΕΙ Η ΖΩΗ...ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΤΟ DEATH CLOCK ΜΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ,ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ ΣΤΑ 112!!!ΠΩΠΩ..ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΣΕΞΟΥΛΙΑΡΑ ΜΠΑΜΠΟΓΡΙΑ!!!ΧΑΧΑΧΑ!!
εμένα πάλι, που είμαι πολύ ευαίσθητη σε αυτά τα θέματα, με άγγιξε περισσότερο η συγκινητική πλευρά του θέματος. Να ζεις στον τάφο σου περιμένοντας να πεθάνεις ... δεν ξέρω, μου φαίνεται λίγο θλιβερό. Αλλά πάλι όταν περάσεις τα 100 τι άλλο να περιμένεις από την ζωή σου;
Απαίσιο πράγμα αυτή η ελπίδα...
Χαχαχα Mad2luv σου το εύχομαι!!!
Τις απορίες μου, πάντως, κανείς δε μου τις έλυσε...
Αυτό το 103 παίζεται λίγο!
Εκείνες τις εποχές και ειδικά εις τας Ινδίες δεν πρέπει να τα πήγαιναν και πολύ καλά με τα γραπτά!!
Α ναι, το λέει το κείμενο του Reuters, ότι τόσο ΔΗΛΩΝΕΙ ΟΤΙ είναι ο κύριος...
δεν έχω ξανακούσει πιο ρομαντική ιστορία!
σε μας φαίνεται απίστευτο..
στην Ινδία είναι συνήθεια τέτοιου είδους ακρότητες. Ακόμα έχουν διαφορετικές αντιλήψεις περί θανάτου σε σύγκριση με τον δυτικό κόσμο.
γι αυτό και είμαι σχεδόν σίγουρη ότι κάτι τέτοιο δεν θα συναντούσαμε ποτέ εδώ~
Είναι αλήθεια ότι στην Ινδία έχουν άλλους είδους έθιμα και άλλες αξίες, ίσως δεν είναι μόνο η ψυχολογική ή η πνευματική του κατάσταση που τον οδήγησε εκεί, αλλά και η νοοτροπία του λαού του που του το υπαγορεύει.
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home