Thursday, December 28, 2006

Η κυρία-Ν

Πάνε πολλά χρόνια.
Είχαμε μια γατούλα. Ρωξάνη τη λέγαμε...
Δεν την είχαμε εμείς δηλαδή, του δρόμου ήταν και την είχαμε υιοθετήσει. Ή, μάλλον, για να είμαστε ακριβέστεροι, αυτή μας είχε υιοθετήσει.
Ήταν πολύ όμορφη γάτα και ήταν όλο χάρη και όλο νάζι... Πολύ την αγαπούσα.
Μια μέρα, η Ρωξάνη εξαφανίστηκε.
Ποιος ξέρει, μπορεί να τη βρήκε κανείς και να την πήρε.
Έτσι μου είπαν δηλαδή.
Γιατί μετά από πολλά χρόνια έμαθα ότι η Ρωξάνη καθόλου δεν εξαφανίστηκε. Το αντίθετο, μάλιστα. Αν δεν είχαν φροντίσει να την εξαφανίσουν για να μην την δω εγώ, θα έμενε στον κήπο μας για πάντα, στο ίδιο ακριβώς σημείο. Γιατί η Ρωξάνη δηλητηριάστηκε.
Όπως και όποιο άλλο αδέσποτο γατί κυκλοφόρησε στη γειτονιά τα επόμενα 15 χρόνια.
Οι υποψίες της γειτονιάς εστιάζονταν στην κυρία-Ν.
Η κυρία-Ν ήταν μία μεγάλη γυναίκα, χήρα, που έμενε μόνη της σε ένα σπίτι του οποίου ο κήπος συνορεύει με το δικό μας. Ένα γιο είχε, τον οποίο ποτέ δεν είχαμε γνωρίσει, και γενικώς έδειχνε πάρα πολύ ήσυχη και πολύ ευγενική με όλους. Μας έκανε δωράκια, μας τάιζε το σκύλο πάνω απ’ το φράχτη και εμένα με φώναζε πάντα όταν με έβλεπε και έπαιζα μπάλα στον κήπο (το όνομά μου ποτέ δεν το έμαθε, Φαίδωνα με ανέβαζε, Αλέξανδρο με κατέβαζε) και μου έδινε φρούτα από τα δέντρα της.
Γιατί η κυρία-Ν είχε ένα πάθος. Τις κηπουρικές εργασίες. Ροδιές, μηλιές, ροδακινιές, αμυγδαλιές, κερασιές και λουλούδια, πολλά λουλούδια – αυτά ήταν η ζωή της...
Αυτός ήταν και ο λόγος που δε συμπαθούσε γάτες και πουλιά. Δεν το έκρυβε ότι πίστευε ότι οι γάτες θα έπρεπε, ούτε λίγο ούτε πολύ, να μαντρώνονται για να μην περνάνε από κήπους για τους οποίους δεν έχουν άδεια.
Μία σειρά από περιστατικά που δεν μπορούσαν να ήταν συμπτώσεις οδήγησαν με τον καιρό τη γειτονιά στο συμπέρασμα ότι ο ένοχος ήταν αυτός που φαινόταν από την αρχή του βιβλίου.
Άλλοι την κατηγόρησαν ανοιχτά και καυγάδισαν μαζί της πολύ άσχημα. Άλλοι ενημέρωσαν την κοινότητα, άλλοι τη Φιλοζωική. Άλλοι την καταράστηκαν...
Σήμερα ήταν η κηδεία της κυρίας-Ν.
Πέθανε το βράδυ των Χριστουγέννων στο νοσοκομείο.

11 Comments:

Anonymous Anonymous said...

Ουπς!!!!
Παλι μαυρίλα...Κριμαη κυρία Ν.
Δεν εμαθε πως ηταν να αγαπιεται, και αντιστοιχα δεν εμαθε να αγαπαει...
Μονη σε νοσοκομειο...αυτο τα λεει ολα...
Να ζειτε να την θυμάστε

Friday, December 29, 2006 6:00:00 am  
Blogger nassos said...

Τι της έφταιγαν τα αθώα τα γατάκια;; :(

Friday, December 29, 2006 1:17:00 pm  
Anonymous Anonymous said...

Μακάρι μαζί της να έφευγε και το κρίμα από όσα έκανε, αλλα δυστυχώς η ζωή δεν είναι τόσο φιλευσπλαχνη.

Και μια χαρά της πήγε που πέθανε στο νοσοκομείο. Ταλαιπώρησε ακόμα και την μέρα του θανάτου της όλους όσους εργάζονταν εκεί εκείνη την μέρα. Αν έπρεπε να πληρώσει για την σκληρότητα της θα έπρεπε και ο θάνατος της να ήταν σκληρός. Επρεπε να την βρει ολομόναχη σπίτι της. Αλλά είπαμε... η ζωή δεν είναι δίκαιη...

Friday, December 29, 2006 1:57:00 pm  
Anonymous Anonymous said...

Άμα μου είχε πειράξει το δικό μου το γατί,θα της είχα ρουφήξει το αίμα με καλαμάκι...!και θα της κατέστρεφα εννοείται όλα τα λουλούδια για να μάθει!

Friday, December 29, 2006 9:08:00 pm  
Anonymous Anonymous said...

... ότι και να έκανε τα τελευταία 15 έτη δεν το καταλάβαινε, έβλεπε μόνο την ομορφιά του κήπου της, όλα τα άλλα περιτά...

είναι όπως όταν είμαστε ερωτευμένοι έμουμε μάτια μόνο για κείνον :)

Friday, December 29, 2006 9:32:00 pm  
Blogger Jason said...

Nantia, το θέμα είναι ότι ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος άμα δε δεις κάτι με τα μάτια σου. Και πάλι, δεν ξέρω τι "θα μάθει" ένας άνθρωπος στα 76 του χρόνια.
Θα συμφωνήσω, άλλωστε, με τη Fibi.

Saturday, December 30, 2006 2:38:00 am  
Blogger maika said...

...φαίνεται πως όταν πήγαν να την επισκεφθούν τα φαντάσματα των Χριστουγέννων (αλά Σκρουτζ!!) εκείνη δηλητηρίαζε τα γατιά της γειτονιάς κι έλειπε!!

Saturday, December 30, 2006 10:47:00 pm  
Anonymous Anonymous said...

Δεν μπορώ να πω πως τη λυπάμαι: καθένας μας παίρνει τελικά αυτό που του αξίζει! Έτσι είναι: εδώ είναι & η Κόλαση & ο Παράδεισος καλή μου κυρία Ν...
Τις πιό θερμές & εγκάρδιες ευχές μου καλέ μου Jason! Υγεία, πολύ αγάπη & χαρά να πλημμυρίσει τη ζωή σου η νέα χρονιά! Να πραγματώσει τα πιό όμορφα όνειρά σου & να σε ταξιδέψει σε γλυκά μονοπάτια αγάπης!!!
Χρόνια Πολλά, Χρόνια Καλά!

Sunday, December 31, 2006 1:25:00 pm  
Blogger aggelos-x-aggelos said...

Καλή χρονιά jason, κάθε επιτυχία!!!

Sunday, December 31, 2006 2:52:00 pm  
Blogger Jason said...

Επίσης, επίσης.
Καλή χρονιά σε όλους.

Sunday, December 31, 2006 5:15:00 pm  
Blogger Marina said...

Πάντα υπάρχουν άνθρωποι που φαίνονται καλοί αλλά που δεν είναι πάντα καλοί. Μπορεί να τη θυμάστε για τις καλωσύνες που έκανε, ή για το θάνατο αθώων πλασμάτων που έφερνε.

Κρίμα για τη Ρωξάννη και για τις πολλές Ρωξάννες που βρήκαν τραγικό θάνατο. Κρίμα και για τη γειτόνισσα που πέθανε μόνη.
Το καλό και το κακό είναι σφιχταγκαλιασμένα αδέλφια.

Καλή χρονιά

Tuesday, January 02, 2007 12:06:00 pm  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home