Thursday, December 21, 2006

Η μοναξιά του Αη-Βασίλη

Ποτέ δεν τον θυμόταν πια κανείς.

Σε λίγες ώρες ήταν η γιορτή του.

Φέτος δε θα πήγαινε πουθενά.

Ίσως και να ήταν αυτό ένα δώρο, αφού άλλο δώρο δε θα του έκανε ποτέ κανείς.

Ένα δώρο, για πρώτη φορά μετά από χιλιάδες χρόνια.

Ένα δώρο για τη γιορτή του.

Έβαλε τις μπότες του, βγήκε έξω στον κήπο και φώναξε τους ταράνδους για να τους αφήσει φαγητό. Ύστερα, πήγε στην αποθήκη να φορτωθεί ξύλα για το τζάκι. "Μεγάλη νύχτα σήμερα", σκέφτηκε…

Μπήκε μέσα στο σπίτι και τα απόθεσε στο τζάκι. Έκλεισε αργά τη μεγάλη ξύλινη πόρτα της εισόδου, κλείνοντας και τη χιονοθύελλα έξω, και γύρισε το κλειδί τέσσερις φορές αποφασιστικά. Κάθε μία από αυτές, κάθε ένας από τους τέσσερις αυτούς ολόιδιους χαρακτηριστικούς θορύβους, ακούστηκαν στο γέρο σα ριπές. Σα ριπές μέσα στο χιόνι.

Μόλις έβαλε τα ξύλα στο τζάκι, κατάλαβε ότι χρειαζόταν και προσανάμματα. Χαζεύοντας το μεγάλο δωμάτιο, το μάτι του έπεσε στη σακούλα με τα δώρα. Δίστασε στην αρχή, αλλά αμέσως κατευθύνθηκε προς το μέρος της. Διάλεξε ένα χνουδωτό αρκουδάκι και ένα μικρό κέρινο ήρωα. Γυρνώντας προς το τζάκι, άρπαξε και πέντε-έξι γράμματα από τη μεγάλη στοίβα που είχε ξεμείνει εκεί από τον καιρό που τα παιδιά του έστελναν ακόμα γράμματα, και όλα αυτά τα παράχωσε προσεκτικά στα κενά μεταξύ των μεγάλων κορμών. Άναψε ένα σπίρτο και τους έβαλε φωτιά, μια φωτιά που πάντως ζέστανε το σπίτι αρκετά και φώτισε το χώρο. Και τον φώτισε πολύ, τόσο που ο γέρος θέλησε να κλείσει όλα τα υπόλοιπα φώτα.

Φίλους δεν είχε. Φίλος του ήταν μόνο εκείνο το παλιό ακορντεόν που τον συνόδευε παλιότερα τις ώρες της μοναξιάς του. Άνοιξε το σεντούκι και το έβγαλε από μέσα, τινάζοντάς το από τη σκόνη. Πήρε και το κονιάκ από το ράφι με τα ποτά και επιτέλους κάθησε δίπλα στο τζάκι.

Ξύπνησε μέσα στη νύχτα.. Το τζάκι έσβηνε. Σηκώθηκε να πάρει μια κουβέρτα από την ντουλάπα. Κοίταξε από το παράθυρο και πρόσεξε πως ο ουρανός ήταν ξάστερος. "Φτιάχνει ο καιρός", σκέφτηκε. "Ωραία. Είναι και η γιορτή μου αύριο". Γύρισε με την κουβέρτα, έβγαλε τη στολή του, έβγαλε και το σκουφάκι του, ξάπλωσε μπροστά από τη θράκα, κουκουλώθηκε και έκλεισε τα μάτια του. "Πρέπει να ξυπνήσω νωρίς", σκέφτηκε. "Είναι η γιορτή μου αύριo". Και ξαναβούλιαξε στον ύπνο.

Δεν ξύπνησε νωρίς.

Δεν ξύπνησε το πρωί, ούτε και το απόγευμα.

Δεν ξύπνησε στη γιορτή του.

Δεν ξύπνησε ποτέ.

Ο Αη-Βασίλης πέθανε εκείνο το βράδυ στον ύπνο του, μεθυσμένος και γυμνός.

Τα ρούχα του έμειναν εκεί δίπλα παρατημένα, για να θυμίζουν, ίσως, ότι αυτός ήταν κάποτε ο Άγιος των παιδιών.

Και το άδειο μπουκάλι του κονιάκ έστεκε κι αυτό εκεί, για να θυμίζει, με τη σειρά του, αυτό το θλιμμένο βράδυ.

Κανείς δεν τον αναζήτησε.

Κανείς, εκτός από τους ταράνδους του που μάταια περίμεναν φαγητό.

Κανείς ποτέ δε θα αντίκρυζε την εικόνα αυτή.

Κανείς ποτέ, εκτός από τον εαυτό του που θα στεκόταν για πάντα βλοσυρός και θλιμμένος στην προσωπογραφία του μεγάλου πίνακα, του κρεμασμένου πάνω από το τζάκι με τα σβησμένα κάρβουνα. Για πάντα βλοσυρός και θλιμμένος, κοιτώντας κουρασμένος τη σκηνή.

Σε λίγες μέρες είχαν πεθάνει και οι τάρανδοι.

Και τα χιόνια έλιωναν.

22 Comments:

Anonymous Anonymous said...

Αααααχ βρε Ιασωνα τι μελαγχολικο κείμενο είναι αυτό:(
Και τοσο τελεια γραμμένο...
Με στεναχώρησε πάρα πολυ:(:(:(:(


Καλά Χριστούγεννα Ιασωνάκο μου:)

Friday, December 22, 2006 7:55:00 am  
Blogger Gogo said...

A p s o g o!
Bravo Jason!

Friday, December 22, 2006 8:31:00 am  
Anonymous Anonymous said...

Θλιβερη η ιστορια σου ομως ομορφα γραμμενη!!
Χρονια πολλα και χαρουμενα γεματα υγεια και ονειρα!!

Friday, December 22, 2006 9:20:00 am  
Blogger exilio said...

It's a sad sad story..but it's true..:(

Friday, December 22, 2006 9:51:00 am  
Blogger marilia said...

:(:( Όχιιιι!!! Γι' αυτό πάντα τα παιδάκια θα ανάβουν μαγικά αστεράκια με το βλέμμα τους. Για να ξυπνάει και να βγαίνει στη γιορτή του να σκορπίζει δώρα και να δέχεται αγάπη πολλή!

Καλές γιορτές!

Friday, December 22, 2006 1:19:00 pm  
Blogger ΠΡΕΖΑ TV said...

Ολες οι γιορτες κρυβουν μια δικη τους,ξεχωριστη μοναξια...
Ποσο μαλλον αυτες οι πολυδιαφημισμενες των Χριστουγενων...
Καλες γιορτες λοιπον...

Friday, December 22, 2006 1:35:00 pm  
Blogger maika said...

όχι! δεν πέθανε!!! Εκεί που κοιμόταν ακούστηκε δυνατά μια φωνή...Ταχυδρόμοοοοοοοοοςςςς....
Ο Αι Βασίλης άνοιξε την πόρτα του και χιλιάδες παιδικά γράμματα χύθηκαν μέσα στο σπίτι του....
Καθυστέρησε λίγο το ταχυδρομείο να κάνει τη δουλειά του.... αλλά κανείς δεν τον είχε ξεχάσει.....
..Κι έτσι, ντύθηκε γρήγορα... και άρχισε να ετοιμάζει τα δώρα των παιδιών.... για να προλάβει!!!

...μη μας το κάνεις αυτό καλέ μου Jason...ένας Αι-Βασίλης μας έμεινε να πιστεύουμε μη μας τον πεθάνεις κι αυτόν.... πλιιιιζζζζ!!!
πολλλλλλα φιλιά
Καλές γιορτές!!!!

Friday, December 22, 2006 4:53:00 pm  
Anonymous Anonymous said...

Το κείμενο είναι άψογο...αλλά με στενοχώρησες τώρα...:(

Friday, December 22, 2006 8:05:00 pm  
Blogger iris said...

ωραίο κείμενο. Γιατί δεν είναι για όλους τα χριστούγεννα κάτι ευχάριστο, ιδίως έτσι όπως έχουν καταντήσει.

Friday, December 22, 2006 9:08:00 pm  
Blogger Hlias said...

Θα συμφωνησω με την maika φιλε μου,ειναι ο μονος που μας εμεινε να πιστευουμε μην μας τον αυτοκτονεις.Θα ερχετε για παρα-παρα πολλα χρονια ακομα για να κανεις τις καρδιες χαρουμενες εστω και για ατες τισ λιγες μερες.


Την καλησπερα μου και χρονια ευτυχισμενα!!

Saturday, December 23, 2006 8:43:00 pm  
Blogger Attalanti said...

Έρωτά μου, τί συμβαίνει; Δεν είναι ανάγκη να γιορτάζεις αν δεν αισθάνεσαι τη γιορτινή ατμόσφαιρα που μας ταϊζουν με το ζόρι, αλλά στη σχέση μας ένας θα είναι ο ωραίος και ο άλλος θα λέει τα παραμύθια. Λυπάμαι που σ' το λέω, αλλά θα πρέπει να διαλέξεις! Για να ξέρω πως θα πορευθώ, καταλαβαίνεις... πολλά φιλιά!

Saturday, December 23, 2006 10:51:00 pm  
Blogger Jason said...

Καλά Χριστούγεννα σε όλους.

Marilia, maika, Εβελίνα kai Ηλία, δε γίνεται όλα τα παραμύθια να έχουν καλό τέλος. Κάποτε πρέπει να μας στεναχωρεί και κάτι. (Πλάκα είχε η συνέχειά σου, πάντως, maika :))

Ατταλάντη, το ξέρεις ότι λατρεύω τα παραμύθια σου. Ούτε τα ανταγωνίζομαι, ούτε και διεκδικώ το δικό σου ρόλο στη σχέση μας. Αλλά αν μου ζητάς να είμαι η γλάστρα, μάλλον εσύ θα χρειαστεί να κάνεις τις επιλογές σου προσεχώς... ;)
Και όχι, η διάθεσή μου είναι μια χαρά. Τα αγαπάω πολύ τα Χριστούγεννα.

Φιλιά σε όλους από την όμορφη Αθήνα.

Saturday, December 23, 2006 11:47:00 pm  
Blogger cindaki said...

καλημέρα!!!

Να τα πούμε;;;

Μα μη γράφετε θλιμμένα, σας παρακαλώ...
Θα μου πεις, έτσι είναι η ζωή, χαρά και λύπη...

Ουφ...

Sunday, December 24, 2006 10:48:00 am  
Blogger nassos said...

Καλά Χριστούγεννα Ιάσωνα.

Sunday, December 24, 2006 4:45:00 pm  
Anonymous Anonymous said...

Μελαγχολικό κείμενο πολύ όμορφα γραμμένο!
Για να θυμόμαστε πως εκεί εξω την ώρα που εμείς γιορτάζουμε κάποιοι άνθρωποι αναζητούν το δικό τους ΑηΒασίλη!
Και δεν τον βρίσκουν!

Πολλές πολλές ευχές για καλά Χριστούγεννα!

Sunday, December 24, 2006 6:15:00 pm  
Blogger Jason said...

Καλά Χριστούγεννα σε όλους, παιδιά, καλά να περάσετε αυτές τις μέρες όπου και να είστε.

Sunday, December 24, 2006 6:39:00 pm  
Blogger pwlina said...

Καλά χριστούγεννα Ιασωνάκι...πέρασα να πω μόνο χρόνια πολλά και καλές γιορτές!Το κειμενάκι σου συγχώρα με μα δεν το διάβασα...αν διαβάσω κάτι πιο καταθλιπτικό απ'τη διάθεση μου δε θα κλείσω μάτι σήμερα...

Sunday, December 24, 2006 11:52:00 pm  
Blogger Jason said...

Πωλινάκι, το ξέρεις πως σου έχουμε αδυναμία εμείς εδώ - πέρνα να μας λες την καλησπέρα σου κι ας μη μας διαβάζεις, δεν πειράζει...
Καλές γιορτές και χρόνια πολλά!

Wednesday, December 27, 2006 12:28:00 am  
Blogger ralou said...

Αν ο Αι Βασίλης πέθανε, εύχομαι να άφησε λίγη από την μαγεία του σε όσους έχουν μείνει ακόμα παιδιά.
Κι αν η ιστορία σου είναι θλιβερή, είναι γιατί σίγουρα υπάρχει και σε σένα λίγη!

Ελα λοιπόν jason καλέ μου!
Τωρα!
Φόρεσε τον σκούφο, βάλε τις μαυρες μποτες και ντύσου με την κοκκινη στολή!
Βγες στους δρόμους την μπλογκόσφαιρας και μοιρασε σε μας τα παιδιά λίγη γιορταστική χρυσόσκονη που την έχουμε αναγκη!

Wednesday, December 27, 2006 2:18:00 pm  
Blogger SALOME said...

Οταν δεν έχουν καλοο τέλος τα παραμύθια έχουν ηθικό δίδαγμα...απο εκεί και οι θρησκείες πήραν το καλό και το κακό ....αλλά εσένα το δικό σου παραμύθι έχει μόνο μελαγχολία και πολύ μοναξιά. Μάλλον κάποιους άστεγους θα είχες στο μυαλό σου...πάμε παρακάτω...?

Wednesday, December 27, 2006 8:54:00 pm  
Blogger Jason said...

Salome, έχεις δίκιο. Κακή ιστορία και ανούσια, το βλέπω καθαρά τώρα.

Ευτυχώς, να 'ναι καλά η πολυαγαπημένη μου Ραλλού με τα 2 -λ, την ομόρφυνε πάρα πολύ με το σχολιάκι της αυτό... Της έδωσε άλλη διάσταση.

Wednesday, December 27, 2006 11:56:00 pm  
Anonymous Anonymous said...

...παντως εγω τον ανεστησα χτεσ ,,χεχεχεχεχε.. γιανα γελασουμε και λιγο ..΄΄τον πήρα΄΄ τηλέφωνο ..να αλλαξουμε το δωρο που ζητησε η μικρη
..γιατι ειχε εξαντληθεί στην αγοραααααααααα... τα νευρα μουυυυυυυυυ...ολη την ροδο γυρισααααααααααααα..
..ολοκλληρη σκηνοθεσία εκανα ..ευτυχως που ντρεποταν και δεν ζητησε να του μιλησει χεχεχεεχε
καλημερα ιασονα... να σαικαλα
sevarose..εδώ!!

Thursday, December 28, 2006 6:01:00 am  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home