Monday, October 18, 2010

Rooms to let

Οι Αθηναίοι έχουν σοβαρό πρόβλημα συμπεριφοράς και συμβίωσης μέσα στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Fact.
Η θεωρία της "ελληνοθωμανικής καθυστέρησης" λέει ότι η αιτία που εμείς οι Έλληνες είμαστε, σε πολλά επίπεδα, αλλά πάνω απ' όλα σε επίπεδο ηθών και προτύπων συμπεριφοράς, 50 χρόνια πίσω από τη Δυτική Ευρώπη, είναι ότι χάσαμε τα καλύτερα χρόνια του Διαφωτισμού καταπιεσμένοι από το ζυγό των βαρβάρων, και είμαστε καταδικασμένοι έκτοτε να ακολουθούμε με διαφορά φάσεως.

Η Αθήνα, όμως, είναι ελεύθερη εδώ και σχεδόν 200 χρόνια πια, και πάντως σε επίπεδο υποδομών μεταφορών, κάθε άλλο παρά άργησε να ακολουθήσει τις πρώτες μεγάλες εξελίξεις της σύγχρονης εποχής.

Η γραμμή 1 του μετρό, ο ηλεκτρικός δηλαδή, υπάρχει από το 1869 (ατμοκίνητος στην αρχή, ηλεκτροκίνητος από το 1904), αποτελώντας ουσιαστικά το δεύτερο αστικό σιδηρόδρομο παγκοσμίως. Είχε προηγηθεί μόνο αυτός του Λονδίνου, 15 χρόνια νωρίτερα, ενώ και αυτός της Νέας Υόρκης ξεκίνησε να λειτουργεί (επίσης ατμοκίνητα) περίπου τον ίδιο καιρό με τον ελληνικό. Στην Αθήνα υπήρχε και τραμ από το 1882 (με άλογα στην αρχή, με ηλεκτρισμό από το 1908) μέχρι το 1960. Ο σιδηροδρομικός σταθμός της Αθήνας εγκαινιάστηκε το 1884 και τότε ξεκίνησαν και τα πρώτα υπεραστικά δρομολόγια μαζικής μεταφοράς στην Ελλάδα. Λεωφορεία από ιδιώτες κυκλοφορούσαν ήδη στην Αθήνα από τις αρχές του 20ου αιώνα, ενώ το 1933 θεσπίστηκαν οι πρώτες 10 επίσημες τακτικές γραμμές. Από τη δεκαετία του '20 υπάρχουν και υπεραστικά δρομολόγια λεωφορείων. Τρόλλεϋ έχουμε δοκιμαστικά από το 1939 και σε τακτικά δρομολόγια από το 1948.

Όλες οι σημερινές γενιές των Αθηναίων έχουν μεγαλώσει, λοιπόν, μέσα στα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Το γεγονός ότι, παρ' όλα αυτά, δεν έχουν καταφέρει να μάθουν ακόμα τους πέντε-δέκα βασικούς κανόνες που σχετίζονται με αυτά, 141 χρόνια μετά το πρώτο δρομολόγιο αστικού μέσου μαζικής μεταφοράς στην Αθήνα, είναι ένα απίστευτο παράδοξο, για το οποίο δεν ευθύνονται οι Τούρκοι.

Όμοια, για το γεγονός ότι εδώ και τόσες δεκαετίες δεν έχουμε μάθει για παράδειγμα ότι στις ηλεκτρικές σκάλες* η αριστερή λωρίδα είναι γι' αυτούς που βιάζονται και όχι για να αράζεις και να τεντώνεσαι εκεί που έχει πιο πολύ χώρο, επίσης δεν ευθύνονται οι συμπαθείς γείτονες.

Δεκάδες άλλα αντίστοιχα παρατηρεί κανείς (χωρίς να ασχοληθεί και πολύ, αρκεί μόνο να μην έχει αναπτύξει πλήρη ανοσία) κατά τη διάρκεια μιας σύντομης βόλτας στο κέντρο της πόλης, για τα οποία σίγουρα δεν ευθύνονται ούτε οι Τούρκοι, και ούτε και η αυξανόμενη αστυφιλία, που μαζεύει υποτίθεται στις κυλιόμενες σκάλες μόνο αφελείς επαρχιώτες που έχουν μεγαλώσει πάνω σε γαϊδούρια. Τουλάχιστον όχι εν έτει 2010.

Απλώς οι Έλληνες θα είμαστε πάντα χωριάτες (με την κακή έννοια) και βλάχοι (με την κακή καθημερινή εκφυλισμένη έννοια, χωρίς να θέλω δηλαδή να προσβάλω τους Βλάχους με κεφαλαίο), από αγάπη για το large εαυτό μας, που δε χωράει πουθενά.
Είμαστε ένας λαός ανάγωγος και γι' αυτό αντιπαθής.
Ευτυχώς, το παλληκάρι ο Anthony Quinn κατάφερε να φτιάξει εκείνη την εικόνα του λεβέντη Έλληνα που πολλοί έχουν ακόμα στο μυαλό τους για μας.

Αν απομακρυνθείς λίγο, όμως, από το Zorba και το bouzouki και το opa, και ύστερα και απ' το kefi και το kamaki, κι απ' το souvlaki και την taverna με το mousaka, και το τουριστικό μαγαζί με τα ημερολόγια με τις στύσεις των αρχαίων ημίθεων, και τα χαμόγελα στα rooms to let και στα rent a car, τότε θα δεις, καλέ μου τουρίστα, ότι τον Έλληνα levendi δεν τον λες·
malaka τον λες.

*ή "κυλιόμενες κλίμακες", όπως επέμενε κάποτε ο καθηγητής μου, και δικαιώνεται πλέον και από τα μεγάφωνα του μετρό

4 Comments:

Blogger Marina said...

Εξαιρετικό το άρθρο σου, αιχμηρό και ετοιμόλογο..

Φρικαρισμένος θα έφθασες στο προορισμό σου, στο Κέντρο, φαντάζομαι..

Monday, October 18, 2010 3:36:00 pm  
Blogger Jason said...

Δεν ήταν προϊόν κάποιας συγκεκριμένης βόλτας, αλλά περισσότερο συσσωρευμένο συναίσθημα ετών.

Monday, October 18, 2010 11:48:00 pm  
Blogger Aurangel said...

Όμορφο ιστολόγιο.
Την καλημέρα μου!

Wednesday, October 20, 2010 1:16:00 pm  
Blogger kiara said...

Έχω κι εγώ μεγάλο θέμα με τις κυλιόμενες. Φαίνομαι κι ενοχλητική όταν θέλω να προχωρήσω...
Πολύ καλό κείμενο, όπως πάντα άλλωστε.

Saturday, October 30, 2010 7:07:00 pm  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home