ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΡΕ

Η διαφορά αυτής της επιγραφής με την οποιαδήποτε τυχαία επιγραφή του τύπου "ΤΖΟΥΛΙΑ Σ' ΑΓΑΠΩ" (με την οποία είχε γεμίσει κάποιος τη Θεσσαλονίκη πριν από 2-3 χρόνια) ή "ΠΑΟ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΘΥΡΑ 13" είναι ότι, ενώ στις δύο τελευταίες περιπτώσεις ο συγγραφέας εκδηλώνεται σχετικά με το ζήτημά του, εντούτοις στην περίπτωση του σημερινού τίτλου ο συγγραφέας έχει την έννοια να σου μιλήσει για το δικό σου.
Αυτό που με εξιτάρει περισσότερο είναι ότι σου γράφει με την πεποίθηση ότι εσύ ξέρεις για τι πράμα μιλάει. Μια επιγραφή "ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΡΕ" μεταφράζεται εύκολα (αν φέρεις στα μάτια σου τη μορφή αυτουνού που μπορεί να στο έχει γράψει) σε κάτι σαν: "ανθρωπάκι, το ξέρεις ότι το ξέρω ότι το ξέρεις ότι κοιμάσαι".
Αλλά δεν είναι ότι θεωρεί τον εαυτό του πιο ξύπνιο. Όχι για καναν άλλο λόγο, αλλά γιατί η ιδεολογική του κάστα δεν αποδέχεται οποιονδήποτε συνδυασμό δύο λέξεων περιέχει τη λέξη "πιο", έχοντας συμβιβάσει την έννοια του "μέσου" με το "μέτριο", πέραν του οποίου είναι ντροπή σου να βρίσκεσαι, προδότη του λαού και των αγώνων μας.
Αντιθέτως, θεωρεί ότι τα μέλη μιας κοινωνίας χωρίζονται σε δύο μόλις είδη: στα ενεργά μέλη ή αγωνιστές και στα παθητικά στοιχεία ή αξιολύπητους αστούς.
Και εκεί φαντάζομαι ότι κάπου συμβαίνει μια εσωτερική σύγκρουση, ο αγωνιστής περνάει ένα μεγάλο γολγοθά μέχρι να αποφασίσει εάν ο κοιμώμενος αστός είναι με το μέρος του ή με το σύστημα, αν είναι δηλαδή με τους καλούς και δεν το ξέρει ακόμα, ή αν είναι απ' αυτούς τους δευτερεύοντες κακούς, που ουσιαστικά απλώς αφέθηκαν να παραπλανηθούν, αλλά που θα τους θυσίαζες κιόλας άμα χρειαζόταν, στη μάχη για να σώσεις τον κόσμο.
Το άλλο ενδιαφέρον συμπέρασμά μου από αυτές τις σκέψεις είναι ότι τελικά καμία ιδεολογία δεν είναι εσωτερικά λανθασμένη, όσο παραμένει κλειστό σύστημα. Όλες τους αυτοτελώς στέκουν. Μόνο υπό το πρίσμα της μίας μπορεί να θεωρηθεί μια άλλη αποκλίνουσα.
Υπάρχει όμως κι ένας άλλος παράγοντας, που σπανίως έχει σημασία όταν πρόκειται για κοινωνικές ιδεολογίες, ο οποίος ονομάζεται "πραγματικότητα". Ο Πλάτωνας είχε δώσει μάχη κάποτε για να μπορούμε σήμερα να συνεννοηθούμε πάνω σ' αυτό. Αν καταφέρναμε να ορίσουμε την πραγματικότητα, θα μπορούσαμε να αποφανθούμε ίσως και σχετικά με το ποιος είναι πιο ξύπνιος και ποιος ροχαλίζει περισσότερο, ανάσκελος πάνω στο φανταστικό μονόκερω της ιδεολογίας του.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό το "ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΡΕ" στην Κηφισίας πέτυχε εν μέρει το σκοπό του· αναμόχλευσε τουλάχιστον πέντε αράδες σκέψεις.
Πάμε για ύπνο τώρα γιατί κουράστηκα.