ΜΕΡΟΣ Α': Το ονειροπίστολο
"Μην αργήσεις, θα σε πιάσει βροχή…"
Η φωνή της μαμάς σβήστηκε από ένα μπουμπουνητό, αν και ο Σάββας κατάφερνε συνήθως να μην την ακούει ούτε και με ήλιο.
Καθώς ξεμάκραινε στο δρομάκι, πρόσεξε δίπλα σε μια πέτρα μια χελώνα που έκανε την πάπια. Την πλησίασε κι εκείνη φαίνεται ντράπηκε, γιατί έκρυψε γρήγορα το κεφάλι της μέσα στο καβούκι. Τη σήκωσε, έβαλε το μάτι του μπροστά στην τρύπα, την ταρακούνησε, ξανακοίταξε, μάταια. "Το χωριό μου είναι τόσο μα τόσο βαρετό…", της είπε και την άφησε δίπλα στην πέτρα. Όταν αυτή ξαναέβγαλε το κεφάλι της, μόλις που τον πρόλαβε πριν χαθεί στη στροφή.
Αρκετή ώρα μετά, έφτανε στη λίμνη.
Κάπου εκεί σταματούσε πάντα. Το δρομάκι διέσχιζε τη λίμνη με ένα γεφυράκι και απέναντι συνέχιζε ένας δρόμος μεγαλύτερος, που οι μεγάλοι έλεγαν ότι καταλήγει στην πόλη. Ο μπαμπάς όμως έλεγε πάντα ότι η πόλη είναι ζούγκλα. Δεν είχε πάει, βέβαια, ποτέ του στη ζούγκλα, αλλά είχε πάει στην πόλη, "και αυτό αρκεί".
Λίγο πιο πέρα, υπήρχε άλλη μια γέφυρα, λίγο μεγαλύτερη, που έλεγαν όλοι ότι είναι για το τραίνο, αν και εκείνος δε θυμόταν ούτε να είχε δει ούτε να είχε ακούσει ποτέ τραίνο να περνάει από ‘κει.
Σε κάποια στιγμή, όπως χάζευε, σα να πήρε κάτι το μάτι του πάνω στο όμορφο γεφυράκι που ποτέ δεν περνούσε.
Πλησίασε και είδε πως ήταν κάτι περιτυλιγμένο με χαρτοπετσέτες. Λίγα δευτερόλεπτα μετά, το είχε ήδη ανοίξει, για να βρει έκπληκτος κάτι σαν ένα ξύλινο πιστόλι.
Το πήρε στα χέρια του και το επεξεργάστηκε πρόχειρα με τα δάχτυλα του.
Από την πίσω πλευρά, ήταν χαραγμένη με μικρά γράμματα η λέξη ‘ΟΝΕΙΡΟΠΙΣΤΟΛΟ’.
Η πρώτη ψιχάλα της βροχής έπεσε στο χέρι του. Ξανατύλιξε γρήγορα το ονειροπίστολο, το έβαλε στην τσέπη του και γύρισε τρέχοντας στο σπίτι.
Καθώς έκλεινε την πόρτα, άλλο ένα δυνατό μπουμπουνητό ακούστηκε και το σπίτι σείστηκε ολόκληρο, σα να γινόταν σεισμός. Ο Σάββας έβγαλε τα βρεγμένα ρούχα και άφησε το ονειροπίστολο στο κρεβάτι του.
Είχε σχεδόν ξεχάσει την ύπαρξή του όταν το βράδυ ήρθε η ώρα να ξαπλώσει. Το πήρε στα χέρια του και το επεξεργάστηκε πρόχειρα και πάλι. "Ονειροπίστολο", σκέφτηκε… "Δηλαδή τι μπορεί να κάνει; Τα όνειρα αληθινά;" είπε στον εαυτό του και χαμογέλασε. "Αν είναι έτσι, θέλω να βρεις κάποια για μένα" του είπε. Έσβησε τη λάμπα που είχε πάνω στο κομοδίνο και έκλεισε τα μάτια του.
συνεχίζεται...
22 Comments:
Kαλώς σε βρίσκω ...ονειροπιστολάκι μου..
;-)))
Γιαααα συνέχισε...και τη βρίσκω ενδιαφέρουσα την ιστορία....
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
(υ.γ. σαν από κορμό κληματαριάς φαίνεται το ξύλο)
Ως εδώ βλέπω φουλ έμπνευση!
Άκου ... ονειροπίστολο!
Για να δούμε τη συνέχεια...
Πολύ όμορφη αρχή! Γλαρένια βλέπω ποτέ δεν κάνεις λάθη! Περιμένω την συνέχεια!
Λιακο μου, ουδείς αλάνθαστος...
Προσπάθειες κάνουμε όλοι μας
;-)))
Φιλιάαααα
Για την κληματαριά δεν έχω ιδέα, ούτε που μου πέρασε από το μυαλό, αλλά για να το λέτε... :)
Κατά τ' άλλα, το επόμενο μέρος θα αναρτηθεί σύντομα. ;)
Καλώς σε βρήκα Jason!
Η ιστορία σου φαίνεται πολύ ενδιαφέρουσα και ήδη αγωνιώ για το επόμενο μέρος της...
επιτέλους!
γλυκούλιιιιι κοιτα να έχει αναλογη συνέχεια...
nice :)
Τη νύχτα που το πήρε στα χέρια του, άλλαξε η ζωή του. Το κράτησε και σκόπευσε το παράθυρο. Με μιάς γέμισε το δωμάτιο άστρα, η ουρά των οποίων τον σάρωσε. Ξαφνικά μίκρυνε και σαν τοσοδούλης πιάστηκε απο το ονειροπίστολο και πέταξαν στον ουρανό, πάνω απο πόλεις, χωριά, βουνά και ωκεανούς πέταγαν. Μετά μέσα στις νεφέλες κάτι σαν νησί ξεπρόβαλε, ένα γκρίζο απόκρημνο κάστρο έσκιζε τα σύννεφα..Το ονειροπίστολο ακούμπησε τον εαυτό του και τον επιβάτη του σε ένα πυργίσκο, την ώρα που ο βασιλιάς έκανε τον περίπατό του μαζί με τις νεράϊδες κόρες του. Η μικρότερη η Aurora πρόσεξε το ξένο αντικείμενο, έσκυψε και το πήρε. Για να μη το δούν το έκρυψε στη τσέπη της..
(συνεχίζεται - μαζί με την ιστορία σου)
πολυ ενδιαφερουσα η ιστορια σου
αραγε το ονειροπιστολο οσους σημαδευει τους γεμιζει ονειρα;
εδω ειμαι, εδω ειμαι!
Μαρίνα, το έχεις τπ πράγμα τελικά.
Εσύ γιατί δε γράφεις παραμυθάκια;
Μαρία λεμονάτη, το παραμύθι έχει άλλες δύο συνέχειες - στο τέλος θα δούμε τι κάνει τελικά το ονειροπίστολο, ή μπορεί και να μη δούμε. :)
Φιλιά σε όλους.
Για να γράψω παραμύθια θέλω ένα έναυσμα, κάποιος να μου το ξεκινήσει..να συμπληρώνει τις δικές του εικονες για τη πορεία ώστε το παραμύθι να γίνει κοινό..
Χμμμ θυμάσαι εκείνο το παιχνίδι με τις λέξεις; Άμα σου δώσει κανείς λέξεις; Ή εικόνες; Ή μια αρχή, ή ένα τέλος, ή μια φράση, ή μισό παραμύθι;
Εγώ λέω ότι μπορείς να ανοίξεις άλλο ένα blog, για παραμύθια, ανοιχτό σε προσφορές εναυσμάτων. :) Και όποτε βρίσκεις κάτι που να σε εμπνέει, να γράφεις.
Αφού μπορείς.
Εγώ θα είμαι ο πρώτος φαν σου, στο υπογράφω.
...ονειροπίστολο,ε;;
Μου εξάπτεις τη φαντασία...;)
Τη συνέχεια,παρακαλώ!
lol! Αν όντως πραγματώνει τα όνειρα έχω λίστα! Μη με ξεχάσεις!
:)
xmm, kati tetoio borei na ksikinisei apla ws ena post k na kataliksei vivlio!! s euxomai ta kalutera
Πολύ ευχάριστο διάβασμα. Περιμένω την συνέχεια!
Μικρέ δημοσιογράφε, 3 κομμάτια είναι και είναι ήδη γραμμένα, δεν πάμε για βιβλίο, ευχαριστώ πάντως. :)
Μου άρεσε ιδιαίτερα και περιμένω την συνέχεια..
Δεν αντέχω ν' ανοίξω κι άλλο μπλόγκ Ιάσωνα, σαν τσαμπί με αγουρίδες κρέμωνται τα υπάρχοντα απο το προφίλ μου, δεν έχω και τον απαιτούμενο χρόνο..
Εσύ ξέρεις. :)
Εγώ, μια φορά, το είπα. :)
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home