Η νύμφη και ο ποιητής
Κάπου έλεγε ο ποιητής για εκείνη τη νύμφη που μάζευε τις έγνοιες και τις κρεμνούσε στα δέντρα, λοιπόν κάθε τόσο η δικιά μου τις βροντάει χάμω και κρύβεται πίσω στο δάσος όπου ανήκει. Κι εγώ την κυνηγάω, αλλά μέχρι να τη φέρω πίσω, καταγής οι έγνοιες ξεκαρδίζονται.
Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο μεγαλώνοντας είναι όταν συνειδητοποιώ ότι μερικές φορές αρχίζω να πιστεύω στ' αλήθεια ότι τελικά δεν τα ξέρω όλα.
Μη γελάς, μου άρεσε που ένιωθα ασφάλεια μαζί μου.
Τώρα έχω ανάγκη τα παραμύθια μου.
Και τα δικά σου.
posted by Jason at
23:38
18 Comments:
Σταμάτα να την κυνηγάς, λοιπόν, και κρέμασε εσύ τις έγνοιες στα δέντρα. Κι ύστερα, πες ένα παραμύθι στη μοναξιά σου και θα έρθει η γνώση ;)
Μ'άρεσε έτσι όπως τα μπαχάλεψες! Δε θα κάνω περαιτέρω σχόλια.
Σμουτς!
Αυτό που με ευχαριστεί να διαβάζω σε σένα Jason είναι ότι μεγαλώνοντας συνειδητοποιείς ότι δεν τα ξέρεις όλα. Οσο μεγαλώνεις και αναρωτιέσαι διαπιστώνεις ό,τι ξέρεις όλο και λιγώτερα. Οταν δε ασπρίσουν τα μαλλιά σου θα καταλήξεις ότι δεν ξέρεις τίποτα και θα ξαναρχίσεις απο το αβγ γράφοντας σαν άλλος ένας φιλόσοφος τις προσπάθειές σου για αναζήτηση της γνώσης.
Μαρίνα, λες να γράφω ακόμα εδώ όταν ασπρίσουν τα μαλλιά μου...; :)
"...όταν συνειδητοποιώ ότι μερικές φορές αρχίζω να πιστεύω στ' αλήθεια ότι τελικά δεν τα ξέρω όλα"
Ε, καλά, όταν θα ξαναγράψεις αυτή τη φράση χωρίς τις υπογραμμισμένες λέξεις, τότε ν' ανησυχήσεις πραγματικά.
:)
Προς το παρόν καλή και ξένοιαστη χρονιά!
Παραλίγο να νομίσω ότι η παρατήρηση ήταν φιλολογικού χαρακτήρα, αλλά γρήγορα κατάλαβα. :)
Καλή χρονιά.
καλή χρονιά ,γεμάτη από τα παραμύθια σου...
πολύ μου αρέσουν οι έγνοιες όταν ξεκαρδίζονται...υπέροχο το βρίσκω!!!
;0)))
Καλή χρονιά, maika...
Jason, έχω 2 - 3 κάρτες καλών και δοκιμασμένων από μένα ψυχιάτρων να σου συστήσω, ωσάν στην Αθήνα εκατέβεις.
Με εκτίμηση Κώστας Λουκίδης, aka costas2by4
Κώστα, έχω την εντύπωση ότι οι ψυχίατροι συχνά χρήζουν περισσότερης ψυχανάλυσης απ' ότι εμείς οι ασθενείς, αλλά πάντως ευχαριστώ για την προσφορά!
Και γι' αυτήν εδώ την επίσκεψη.. ;)
Jason aka jkp
κι εμεις εχουμε αναγκη τα παραμυθια σου κι ας ανακαλυψαμε αργα τη γωνιτσα του διαδικτυου που καταγραφεις μερικα απο αυτα
καλη συνεχεια :)
with age comes doubt, όπως λέει και ο τρισμέγιστος Pratchett.
Μην ανυσηχείς όμως: σύντομα θα τα ξέρεις και πάλι όλα αλλά υπό νέα μορφή. Θα ξέρεις ότι όλα είναι μάταια.
Νεφέλη, σ' ευχαριστώ. :)
Athinovio, δεν ξεύρω αν ο Pratchett είναι τρισμέγιστος, αλλά αυτό που μου λες ύστερα είναι κάπως ανησυχητικό, ιδαιτέρως όταν αναγνωρίζω σημάδια ότι βρίσκομαι στο δρόμο αυτόν που λες...
καλημέρα ιάσων
υπάρχει από ότι βλέπω και άλλο ένα τουλάχιστον στάδιο, πολλοί όμως δεν φτάνουν ποτέ σε αυτό.
Κάποια στιγμή βλέπεις ότι αν και όλα είναι μάταια, έχει σημασία το τι κάνεις, ακόμα κι αν αυτή η σημασία είναι απειροελάχιστη. Τίποτα δεν πάει χαμένο και όλα έχουν ένα αποτέλεσμα κάπου, κάποτε.
πχ, αν φτιάξω νόστιμο το φαγητό τότε ο άντρας μου θα πάει με καλύτερη διάθεση στη δουλειά, για αυτό δεν θα τσακωθεί με τον προϊστάμενό του, o οποίος όταν του ζητηθεί να γράψει αναφορά για την απόδοση του τμήματος θα πει ότι όλα πάνε καλά, θα το διαβάσει οα ρμόδιος υπουργός και θα εγκρίνει το κονδύλι για την ενίσχυση του τμήματος αυτού και θα καταγραφεί ως ακόμα μία επιτυχία για την ελλάδα.
όλα αυτά από μία πετυχημένη φασολάδα!
:)
:)
Αυτή είναι μια πιο αισιόδοξη ματιά στη ζωή... ;)
Γλυκειέ μου Ιάσονα,
Και ποιός είναι αυτός
που μπορεί να αποδείξει
οτι όντως δεν τα ξέρεις
όλα ή έστω το αντίθετο?
Κανείς..Γι αυτό να συνεχίσεις
να νιώθεις καλά με τον σοφό
εαυτό σου!
Φιλί :))
Όχι, κανείς, ΕΓΩ πιστεύω ότι δεν τα ξέρω όλα!
Αλλά καμιά φορά νομίζω ότι ίσως κάνω λάθος ακόμα και σ' αυτό... :)
Οταν ασπρίσουν τα μαλλιά σου θα έχεις ήδη φυτέψει ένα τουλάχιστον δένδρο, θα έχεις κάνει ένα παιδί και θα έχεις ήδη γράψει ένα βιβλίο (φυσικά ΟΧΙ ΕΔΩ-μη τρελλαθούμε κιόλας)
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home