Ο γλάρος
Και σου λέω όλα αυτά και δεν μπορώ να απαντήσω αυτό το απλό, τι θέλω να γίνει μεθαύριο, πού θέλω να είμαι σε δυο χρόνια, πώς θέλω να είμαι σε είκοσι. Όχι, δεν είναι τόσο νωρίς, νωρίς είναι όταν είσαι οχτώ, παίζεις μπάλα, τρέχεις, πέφτεις κάτω, πονάς, τρέχει αίμα, χτυπάς, σηκώνεσαι, και κυνηγάς πάλι την μπάλα, αλλά δεκαπέντε χρόνια μετά είναι αρκετά καλό να ξέρεις κάτι παραπάνω, τουλάχιστον σε ποια αλάνα θες να παίζεις.
Όταν δεν ξέρεις, και το θυμάσαι στιγμιαία, ψάχνεις κάπου να πιαστείς, από τη μουσική σου, από την αγάπη, από τη θάλασσα, από το παρελθόν. Από το μέλλον όχι. Το μέλλον είναι μια εξέλιξη, σκέτο. Το παρόν δε γνωρίζει το μέλλον. Και αν αυτό σου ακούγεται ελευθερία, και πάλι όχι, δεν είναι, και αυτό είναι σοβαρό. Δε ζεις περισσότερο έτσι, λιγότερο ζεις, και μια μέρα ξυπνάς και δεν ξέρεις γιατί ήσουν ώριμος και όχι έφηβος, γιατί σπούδασες κάτι που δε σε ενδιαφέρει, τι ζωή έκανες, τι ζωή δεν έκανες, τι σκατά ζωή θα κάνεις… και τι δε θα κάνεις…
Η σημασία του χρόνου που ξοδεύεις να αναρωτηθείς τι είσαι, τι δεν είσαι, τι θες να είσαι, και γιατί, υποτιμάται, κι αυτό είναι κρίμα. Αν δε βρεις τη θέση σου, αν δε σκεφτείς εγκαίρως ότι σε νοιάζει να βρεις τη θέση ή τις θέσεις που σου αρέσουν, τότε κάθε τόσο μπορεί να πρέπει να ψάχνεις να πιαστείς. Και είναι κρίμα, γιατί τα όμορφα πράγματα αξίζουν όταν δεν τα ζεις από ανάγκη.
Κι αν ένας θα ‘θελα να μάθει κάτι κι από μένα, θα ‘σουν εσύ, αλλά η μαμά σου λέει ότι η πείρα και οι εμπειρίες δε μεταβιβάζονται, και έχει δίκιο, και όσο μεγαλώνει κανείς συνειδητοποιεί, με ένα κράμα συναισθημάτων, ότι οι γονείς του μπορεί σε πολλά τελικά να είχαν δίκιο, πράγμα που επίσης λέει η μαμά σου.
Κι όμως, μου φαίνεσαι σαν έτοιμη από καιρό.
Κάποια πουλιά τραγουδούν για λευτεριά, κάποια φεύγουν και πετούν ψηλά…
Welcome to the real world, sister.
posted by Jason at
21:13
10 Comments:
Τελικα αν κάτι έμαθα στη ζωή μου είναι αυτό ακριβώς που δεν παραδεχόμουν για κανένα λόγο στα 20 και τα 30 : ότι η ζωή σε πάει - ολιγον την πας. Ακόμα κι' αν έχεις οραματιστεί τη θέση σου στο μέλλον (ελάχιστοι το κάνουν) και κάνεις τα πάντα γιά να το μεθοδεύσεις, έρχεται ένα εντελώς τυχαίο εξωτερικό γεγονός και στα ανατρέπει όλα. Κοιτώντας πίσω σκέφτομαι πως επιτυχία είναι τελικά να καταφέρνεις να εκμεταλλεύεσαι στο έπακρο τη θέση στην οποία σε έχει φέρει το ρεύμα, ανά πάσα στιγμή. Όχι πως δεν κολυμπας - αλλά αν πας κόντρα μάλλον θα πνιγείς, αν δεν κολυμπήσεις καθόλου σίγουρα θα πνιγείς, αν όμως κολυμπήσεις στη φορά του ρεύματος (όπου κάποιος σε πέταξε, όπως όλους μας), κάθε τόσο θα σε ξεβράσει σε κάποια όμορφη όχθη, πότε σε κανένα γλιστερό βράχο στη μέση του ποταμού και πότε θα σε κοπανήσει σε τίποτα κοφτερές πέτρες. Πότε κολυμπάς με φόρα, πότε κάνεις οικονομία δυνάμεων, πότε καταπίνεις νερό και ψιλοπνίγεσαι, πότε κάνεις σανίδα ανάσκελα για να πάρεις ανάσα, αλλά έχεις συνέχεια το νου σου στο γύρω τοπίο, και για να απολαμβάνεις τη διαδρομή, και μήπως δεις κάτι που σ' αρέσει και θελήσεις να αράξεις. Κι' όταν ακόμα χουζουρεύεις στην όχθη και νομίζεις ότι αυτό ήταν, έρχεται μιά παλοίρια και σε τραβά πάλι μέσα. Γι' αυτό προσπάθησε να ελέγχεις, όσο γίνεται, τις άμεσες επόμενες χεριές, κι΄ έχε το μάτι σου στις στεριές και τα βράχια γύρω. Όπου σε ξεβράζει κάθε φορά, κοίτα να το απολαμβάνεις. Όπως ξέρεις, αυτό είναι το μυστικό της ευτυχίας μου.
μπορει να μη γραφω πια στο δικο μου μπλογκ, αλλα παντα σε διαβαζω dear!! δεν αφηνω ουτε σχολια πλεον, αλλα ηθελα να πω τη δικη μου αποψη σχετικα με το παραπανω..
'Κοιτώντας πίσω σκέφτομαι πως επιτυχία είναι τελικά να καταφέρνεις να εκμεταλλεύεσαι στο έπακρο τη θέση στην οποία σε έχει φέρει το ρεύμα, ανά πάσα στιγμή. Όχι πως δεν κολυμπας - αλλά αν πας κόντρα μάλλον θα πνιγείς, αν δεν κολυμπήσεις καθόλου σίγουρα θα πνιγείς, αν όμως κολυμπήσεις στη φορά του ρεύματος (όπου κάποιος σε πέταξε, όπως όλους μας), κάθε τόσο θα σε ξεβράσει σε κάποια όμορφη όχθη,
Όπου σε ξεβράζει κάθε φορά, κοίτα να το απολαμβάνεις.'
ισως αυτο να ειναι επιτυχια, αλλα επιτυχια ποιου? μαλλον της ιδιας της τυχης.. γιατι σ'αυτη τη περιπτωση σιγουρα δεν ειναι δικη μας η επιτυχια..δικη μας θα ηταν αν ειχαμε κανει κατι για να την προκαλεσουμε κ οχι εκμεταλευομενοι απλα τον ευνοικο ανεμο ("οπου με παει ο ανεμος παω") ή ο,τι αλλο τυχαιο τελος παντων..δεν θελω σε καμια περιπτωση να προσβαλλω κανεναν, αλλα δεν θεωρω με τιποτα επιτυχημενο καποιον που υποτιθεται οτι ειναι επιτυχημενος απλα επειδη ακολουθησε το ρευμα κ απολαμβανε την διαδρομη χωρις να κανει τιποτε αλλο..
οσο για το αν ειναι καλο να οραματιζομαστε τη θεση μας στο μελλον, πιστευω πως φυσικα κ πρεπει να το κανουμε, ανεξαρτητα απο το αποτελεσμα.. λενε οτι οταν ο ανθρωπος κανει ονειρα, ο Θεος γελαει..ισως να ειναι κ ετσι, αλλα αν δεν κανουμε ονειρα τι θα κανουμε? θα περιμενουμε απλα ενα ρευμα που θα μας στειλει σε ομορφη παραλια κ οχι σε βραχια? το να οραματιζεσαι τη θεση στο μελλον σημαινει οτι εχεις συγκεκριμενους στοχους κ δεν αφηνεσαι στη τυχη.. παλευεις για κατι, πολλες φορες πας κοντρα στο ρευμα..ισως να σου βγει σε καλο, αλλα κ να πνιγεις τουλαχιστον θα ευθυνεσαι εσυ γι αυτο κ οχι η τυχη..θα πεσεις μαχομενος που λεμε..θα μπορεις να πεις 'οκ, πρασπαθησα κ ακομα κ αν πνιγω ειναι συνεπεια των δικων μου πραξεων κ κανενος αλλου' κ εκτος απο αυτο, αν ακολουθησεις το ρευμα κ αυτο σε ρηξει σε κοφτερες πετρες, δεν θα εχεις κανει τιποτα για να το αποφυγεις..θελω να οδηγω εγω οσο μπορω τη ζωη μου, η εστω να προσπαθω κ οχι να γινομαι ερμαιο της μοιρας..
φιλιααα
Πρώτα απ' όλα, ως γενική παρατήρηση, το εξής: όπως λέει κι ένας καθηγητής μας, όταν θέλουμε να εξετάσουμε κάτι ως προς μία ιδιότητα, σημαντικό είναι να αποφασίσουμε πρώτα πώς ορίζεται αυτή η ιδιότητα.
Τι θα πει είμαι επιτυχημένος ή δεν είμαι, αν δεν έχω ορίσει το κριτήριό μου. Αν επιτυχία εννοούμε την κατάκτηση της ευτυχίας, πρέπει να ορίσουμε τι είναι η ευτυχία.
Και επειδή δεν μπορεί να υπάρξει οικουμενικός ορισμός της ευτυχίας (αλλοίμονο αν υπήρχε, λέω εγώ), το πότε αισθάνεται κανείς ότι την έχει πετύχει, είναι κάτι που δεν έχει πραγματικό νόημα να το κρίνει κανείς άλλος με τα δικά του μέτρα.
Μπορεί κάποια θεώρηση της ζωής να περιλαμβάνει ως αυστηρή αρχή την εμμονή σε μια κατεύθυνση που σου αρέσει και τη μόνιμη προσπάθεια να δημιουργήσεις τις συνθήκες που θέλεις, ενώ κάποια άλλη μπορεί να περιλαμβάνει την προσπάθεια να προσαρμόζεσαι σ' αυτές που σου προσφέρονται, με τις ελάχιστες δυνατές "απώλειες μεταγωγής περιβάλλοντος".
Αν κάποιος καταφέρνει να είναι ευτυχισμένος με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, that's it. Και τέλος.
Αν κάποιος απολαμβάνει να δίνει έναν αγώνα, ενώ κάποιος άλλος τη διαδρομή, πάλι that's it και τέλος.
Για κάποιον, το να πνιγεί ευτυχισμένος μπορεί να ισοδυναμεί με την ελευθερία του να μην ήταν έρμαιο της μοίρας του, αν όμως το δεις ακριβώς ανάποδα, το γεγονός ότι το ανάποδο ρεύμα ήταν αυτό που σε έπνιξε ίσως μαρτυράει ότι τελικά μάλλον αυτό ήταν που συνέβη... Αν, πάλι, ευτυχία για σένα είναι να πνιγείς στον αγώνα, τότε δεν τίθεται θέμα, βουρ στον πατσά.
Παραπάνω προφανώς εκφράζονται οι απόψεις δύο ανθρώπων με διαφορετική θεώρηση της ζωής. Ίσως παίζει και κάποιο ρόλο το γεγονός ότι πρόκειται για δύο άτομα ηλικίας 52 και 18 ετών αντίστοιχα. Μεγαλώνοντας, έχεις κάποια διαφορετική εικόνα σχετικά με το ρεύμα, αλλά και σχετικά με την έννοια του συμβιβασμού. Που, γενικώς, είναι καλό να θυμάται κανείς ότι δεν είναι πάντα κακιά λέξη...
Εγώ, προσωπικά και μόνον, δε θεωρώ ότι πρέπει να κολυμπάς στη φορά του ρεύματος. Αλλά σαφώς και είναι μια σημαντική εξωτερική διαταραχή που πρέπει να συνυπολογίσεις στις εξισώσεις σου, αν σε ενδιαφέρει να μην πνιγείς (έστω και ευτυχισμένος).
Είναι καλό να έχεις στόχους, αυτό άλλωστε ξεκίνησα να λέω και στο post αυτό.
Αλλά όχι για να υποστηρίξω ότι αξίζει να πνιγείς κολυμπώντας προς αυτούς, ούτε και το αντίθετο.
Για να πω ότι έχει σημασία να ξέρεις πού θέλεις να πας όταν ξεκινάς να κολυμπάς. Για να έχει και ενδιαφέρον το κολύμπι. Γιατί έχει περισσότερο όταν κοιτάς τον ουρανό και να προσπαθείς να προσανατολιστείς, γιατί σε νοιάζει ας πούμε να βρεις το ένα σημείο του ορίζοντα, παρά όταν τον κοιτάς και βλέπεις ένα σκέτο μπλε πράμα και η ώρα περνάει αδιάφορα αλλά και επικίνδυνα.
ευτυχία είναι να πέφτεις πάνω στην καλή σου τύχη και όλο κπληξη να απολαμβάνεις τα αγαθά που σου προσφέρθηκαν χωρίς να το επιδιώξεις άμεσα.Επιτυχία είναι να δράς πάνω στην τύχη και να τη διαμορφώνεις όπως εσύ τη θες.Νομίζω ότι εμείς τα μεγάλα αδέρφια δίχνουμε υπερβάλον ζήλο στην προσπάθεια να καθοδηγήσουμε τα μικρά προς την επιτυχία τους, επειδή θέλουμε την ευτυχία τους. Αλλά τελικά δεν έχουν ανάγκη μαλον από συμβουλές αλλά από βοήθεια. Γιατί όλοι έστω και στο βάθος του μυαλού μας ξπέρουμε τί θέλουμε;)
Αισθάνομαι πολύ κοντά σε αυτό σου το γραφτό Ιάσωνά μου.
:)
Μαρινίκη, μου αρέσουν οι ορισμοί ή τέλος πάντων περιγραφές που δίνεις στην αρχή. Παρ' όλα αυτά, μπορεί τα πράγματα να είναι και πιο πολύπλοκα από τόσο.
Και δεν είμαι και σίγουρος ότι όλοι μας ξέρουμε στο βάθος του μυαλού μας τι θέλουμε...
Zvyk, στο προηγούμενο όχι; :(
Το προηγούμενο ήταν κολακευτικό θα έλεγα οπότε δεν το βρήκα ιδιαίτερα ταιριαστό να το σχολιάσω. Απλά με συγκινούν αυτά που πιστεύεις για μένα. Μακάρι να είναι μια μέρα αλήθεια.
Δεν ξέρω σίγουρα αν είναι αλήθεια, ξέρω ότι πάντως σίγουρα τα πιστεύω. Αυτό δείχνεις τουλάχιστον και αυτό είναι το σημαντικό.
prin ena xrono k kati brika apo " tyxi" afto to blog , to diabasa ..xamogelasa k synexisa.. apo kairo se kairo to diabazw.
simera...brady..mh mporondas na koimithw.. isws giati kolumpaw gia kairo xwris dynamh kondra sto rebma , kanondas kyklous gyrw apo mena, enoiwsa.. anakoufismenh.
anakoufismanh..giati telika den eimai k toso monh.. yparxoun polloi san k emena xamenoi sthn dikia tous thalassa psaxnondas apelpismena gia stergia pou tha tous tergiazei.afto pou latrebw sthn zwh einai h wra pou apokamwmenos dixws pia logiki k dynamh afinesai.. klineis ta matia elpizeis oti den tha pnigeis oti kati theiko tha ginei k tha swtheis.afth h agria elpida afth h agria prosmonh.
Χαίρομαι όταν διαβάζω όμορφα σχόλια και σ' ευχαριστώ πολύ. :)
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home