Don't worry, be χάπι...

"Το χάπι που διαγράφει από τη μνήμη όλες τις τραυματικές εμπειρίες τελειοποιείται στο εργαστήριο ολλανδικών και αμερικανικών κέντρων.

Η προσοχή των επιστημόνων επικεντρώνεται σ' ένα ευρέως διαδεδομένο χάπι για τη μείωση της αρτηριακής πίεσης, την προπρανολόλη, η οποία χρησιμοποιείται συχνά σε καρδιοπαθείς.

Οπως επισημαίνει ο καθηγητής Μέρελ Κιντ, από το Πανεπιστήμιο του Αμστερνταμ, το φάρμακο δρα σε μία περιοχή-κλειδί του εγκεφάλου, “κλείνοντας” το διακόπτη που ρυθμίζει τα αισθήματα του φόβου και του θυμού.

Την ίδια ώρα, στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, ο Ρότζερ Ουίτμαν έχει ήδη αρχίσει έρευνες σε ανθρώπους θύματα τροχαίων, στους οποίους χορηγώντας χάπια προπρανολόλης, κατάφεραν να μειώσουν τη συναισθηματική επίπτωση από το ατύχημα.

Το χάπι, που επεμβαίνοντας στην ανθρώπινη φύση σβήνει από το μυαλό του ανθρώπου τις άσχημες αναμνήσεις, όπως βιασμοί ή σοβαρά ατυχήματα, έχει ήδη αποκτήσει ένθερμους υποστηρικτές αλλά και πολέμιους.

Ναι μεν θα μπορέσει να σώσει εκατομμύρια θύματα από βασανιστικές αναμνήσεις αλλά με τον ίδιο τρόπο μπορεί να δημιουργήσει τέρατα που θα σκοτώνουν χωρίς τύψεις, διατείνονται οι επικριτές του. Στο μεταξύ, στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Ιρβάιν, ο νευροβιολόγος Τζέιμς ΜακΚάουφ και οι συνεργάτες του ανακάλυψαν ύστερα από πειράματα σε τρωκτικά ότι μπορούν να αναστείλουν στον εγκέφαλο των ζώων την ορμονική αντίδραση που προκαλεί ο φόβος.

Στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης ειδικοί επικεντρώνουν τη μελέτη τους στην εξεύρεση τρόπων με τους οποίους θα “κόψουν δρόμους” στη “διαδρομή” που ακολουθούν οι διεργασίες στον ανθρώπινο εγκέφαλο οι οποίες σχετίζονται με το φόβο, ενώ στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια οι ερευνητές ανακάλυψαν ένα γονίδιο που βρίσκεται πίσω από μία πρωτεΐνη αναστολέα του φόβου. Στην ιατρική σχολή Πόντσε του Πουέρτο Ρίκο η ομάδα του Γκρέγκορι Κουίρκ αναζητεί τρόπους που θα κάνουν τον εγκέφαλο να αναγνωρίζει φόβο και αναστολές, ενεργοποιώντας τον με μαγνήτες."

(από το ΕΘΝΟΣ)

Ήδη άλλωστε παίρνουμε χάπια για να μην πονάμε, για να μη στεναχωριόμαστε, για να είμαστε χαρούμενοι, χάπια για να μη νευριάζουμε και να μην είμαστε επιθετικοί, χάπια για να κοιμόμαστε, χάπια για να μην κοιμόμαστε, χάπια για να αποδίδουμε καλύτερα, χάπια για να γινόμαστε καλύτερα, χάπια για να νομίζουμε ότι είμαστε καλύτερα. Παίρνουμε χάπια προληπτικά, για να μη χρειαστεί μετά να πάρουμε χάπια. Παίρνουμε χάπια για να μας σηκώνεται αλλά παίρνουμε χάπια και για να μην κάνουμε παιδιά και πρέπει μετά να τα ταΐζουμε ένα σωρό χάπια. Κάπου είχα ακούσει ότι προσπαθούν να φτιάξουν χάπια για την επιρρέπεια στον αλκοολισμό και στην εξάρτηση από τοξικές ουσίες, δηλαδή σε λίγο θα παίρνουμε επίσης καλά χάπια για να μην παίρνουμε κακά χάπια.

Να παίρνουμε λοιπόν και χάπια για να μη θυμόμαστε…

Νομίζω πως τα βιώματα είναι τα πιο χρωματιστά κομμάτια του παζλ μιας προσωπικότητας, αλλά δεν πειράζει, αφαιρείτε ελεύθερα τα σκούρα βιώματα, να μείνουν στον οργουελικό πλέον πίνακά μας μόνο κομμάτια άσπρα κόκκινα κίτρινα μπλε συν κάτι τρύπες. Δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε, αφού άλλωστε ούτε και θα φοβόμαστε πλέον.

Εγώ λέω μια μέρα να είμαστε όλοι όμορφοι, έξυπνοι, δυνατοί, γελαστοί κι ευτυχισμένοι, αγαπούληδες-στρουμφάκια σ' ένα ξένοιαστο στρουμφοχωριό αυτοτελών επεισοδίων.

Μπορεί και να μας διαλύουν στο στρουμφονερό χάπια για τη συλλογική μνήμη, για να είναι σίγουροι.

Μπορεί και μια μέρα να γίνουμε οι ίδιοι χάπια, χάπια μπλε, όχι σαν το viagra βρε, σαν τα στρουμφάκια εννοούσα, να είμαστε γλυκούλια μπλε στρουμφοχάπια.

Don't worry, be χάπι...

Ευτυχώς είναι νωρίς ακόμα.

Η ψύχωση της επιστημονικής κοινότητας να φέρνει καινούρια εντυπωσιακά και ριζοσπαστικά δεδομένα, και ιδιαίτερα η ονείρωξη κάποιων επιστημόνων που βιάζονται να ανακοινώσουν ως ανακαλύψεις και εφευρέσεις τα σενάρια των φαντασιώσεών τους, έχει ως αποτέλεσμα κάθε βδομάδα να διαβάζουμε ένα σωρό κοσμοϊστορικές μπούρδες και νομίζω πως η συγκεκριμένη είδηση αποτελεί άλλη μία τέτοια.