Εκεί

Στις πεταλούδες, θα το λέμε.

Τα παραμύθια μπορεί να μην είναι πάντα αλήθεια, αλλά τουλάχιστον δεν είμαι ψέμματα, κι όταν ακόμα θα σε πάρω να πετάξουμε και θα γίνουμε εμείς παραμύθι και τα παραμύθια του κόσμου θα γίνουν εμείς, παραμύθια θα γράφουμε για το φτωχό τον κόσμο των πεζών, για τα φτωχά του χρώματα και τις φτωχές τους λέξεις. Και το γέλιο σου θα αντηχεί στην ησυχία της ευτυχίας μας και κανείς δε θα μας βλέπει, ακούει, θυμάται, αλλά θα έχουμε αφήσει κάτι κι εδώ, και θα 'ναι το μυστικό μας που θα χορεύει με τις πεταλούδες από 'δω κι από 'κει και παντού. Κι ίσως κάποιος να υποπτευθεί ότι γελάς, με εκείνο το πνιχτό γέλιο της κρυφής ευτυχίας που κάπου τρέχει να χωθεί – κι όμως, δε θα φαντάζεται πως πάει και χώνεται μέσα στο πιο πολύχρωμο και παιχνιδιάρικο μυστικό της πλάσης, κι είναι παντού και πουθενά.

Κλείσε τα μάτια να με δεις, είμαι εκεί, κι όταν τ' ανοίξεις, θα 'μαι κι εκεί, θα με κοιτάς, θα σε κοιτώ, και θα σου πω: "εκεί, πότε θα πάμε;"