Έγραψε ένα κείμενο για τις μπούρδες σας. Ο λόγος; Κανένας!

Ένα απο το σημεία των καιρών που με ερεθίζουν ιδιαίτερα είναι ο τρόπος με τον οποίο η τρομοκρατία του κλικ έχει επηρεάσει το περιεχόμενο αλλά και την τιτλοποιία των διαφόρων θεμάτων που συναντάς στο διαδίκτυο, κάτι το οποίο βέβαια είναι και απόρροια του γεγονότος ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν καταλάβει το ρόλο της κυρίως πύλης προς το υπόλοιπο διαδίκτυο, μέσω των αναδημοσιεύσεων "φίλων" και γνωστών.

Το μεν περιεχόμενο είναι ένας γενικότερος όρος που περιλαμβάνει την ίδια τη θεματολογία (πρωτίστως), την εγκυρότητα, την ποιότητα της απόδοσης, την αρτιότητα της γραφής, κλπ. Και ενώ τη θεματολογία των αναδημοσιεύσεων στον τοίχο του Facebook μπορεί κανείς να την αποδώσει και στο ποιόν των φίλων και των φιλιών του, ο ξεπεσμός όλων των υπολοίπων οφείλεται στον εκφυλισμό της "δημοσιογραφίας" (με την ευρύτερη και καταχρηστική έννοια του όρου που περιγράφει τη δημόσια μετάδοση πληροφοριών), η οποία πλέον δεν εκτελείται μόνο από δημοσιογράφους (πράγμα καθόλου κακό), αλλά και κάθε καρυδιάς καρύδι που δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσει πότε γράφουμε "παίζεται" και πότε "παίζετε" και όμως επιζητά χαρτζιλίκι από κλικ. Παρ' όλο λοιπόν που δοξάζω την απελευθέρωση της ενημέρωσης και της πληροφορίας που το ίντερνετ έχει φέρει, υπάρχουν άμεσοι και έμμεσοι κίνδυνοι. Οι πρώτοι είναι προφανείς και αφορούν κυρίως το θέμα της εγκυρότητας αλλά και των κινήτρων του παρόχου της πληροφορίας (χωρίς αυτό, ξαναλέω, να σημαίνει ότι τα παραδοσιακά μέσα και οι σπουδαγμένοι διαπιστευμένοι δημοσιογράφοι ξεχειλίζουν από εγκυρότητα, αντικειμενικότητα και ανιδιοτέλεια), καθώς και το ότι ο καινούριος αυτός κόσμος της δημοσιογραφίας φαίνεται να είναι ακόμα πιο αδίστακτος και ανελέητος και από τον παραδοσιακό σε θέματα εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου και σοκ. Οι δεύτεροι είναι λιγότερο αντιληπτοί και έχουν να κάνουν με τη σταδιακή αποβλάκωση και την εξοικείωση και προσαρμογή στη σαχλαμάρα, στον αδόμητο λόγο, στη σκέψη χωρίς διάρθρωση, αρχή και τέλος, στο χύμα και στην κακή αισθητική.

Το άλλο μέρος της αρχικής μου αναφοράς, αυτό της τιτλοποίας, είναι προσωπικό μου βάσανο και έχει να κάνει ακριβώς με την αισθητική μου. Η τιτλοποία, λοιπόν, που, όπως και η περίληψη, αποτελεί μία τέχνη και επιστήμη μαζί που συνοψίζει το νόημα του κειμένου, έχει μετατραπεί πια σε ένα αντικείμενο του ψηφιακού μάρκετινγκ που μοναδικό σκοπό έχει να σου αποσπάσει με το ζόρι το κλικ. Ολόκληρα sites έχουν δημιουργηθεί ή αναδημιουργηθεί με επιχειρηματικό σχέδιο βασισμένο στην προσέλκυση κλικ από αναδημοσιεύσεις θεμάτων με τίτλους όπως "Αεροπλάνο πραγματοποίησε αναγκαστική προσγείωση. Ο λόγος; Αστείος!", "Ζήτησε από την κοπέλα του να πάνε σινεμά. Αυτό που έγινε μετά είναι απίστευτο.", "Αυτές είναι οι 20 καλύτερες παραλίες του κόσμου. Το #6 θα σας εντυπωσιάσει." και άλλα τέτοια χαριτωμένα που μόνο τίτλοι δεν μπορούν να θεωρηθούν - είτε αναφέρονται σε αξιοσημείωτες ειδήσεις είτε σε μπούρδες.

Τι μπορείς να κάνεις; Κάνε ό,τι θες, εγώ για μένα γράφω.