tag:blogger.com,1999:blog-27941436.post116796032341508923..comments2023-06-21T14:30:46.084+01:00Comments on Jason: Τρεις φορέςJasonhttp://www.blogger.com/profile/00513780675555349369noreply@blogger.comBlogger20125tag:blogger.com,1999:blog-27941436.post-1168455751176571862007-01-10T19:02:00.000+00:002007-01-10T19:02:00.000+00:00Αλεξάνδρα μου, νομίζω πως έτσι είναι. Οι μεγάλοι ά...Αλεξάνδρα μου, νομίζω πως έτσι είναι. Οι μεγάλοι άνθρωποι μπορούν να αποδεχθούν πιο εύκολα τον κύκλο της ζωής. Δεν τους ενοχλεί πια το αναπόφευκτο.<BR/>Για διάβασε το επόμενο post, όμως...<BR/><BR/>Mad2luv, χαίρομαι που θυμήθηκες κάποιον που αγαπάς... Όσο για το blog, το υποσχέθηκα ότι θα είναι πιο χαρούμενο από 'δω και πέρα!Jasonhttps://www.blogger.com/profile/00513780675555349369noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27941436.post-1168455139434553262007-01-10T18:52:00.000+00:002007-01-10T18:52:00.000+00:00ΤΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ BLOG ΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ..ΜΟΝΟ ΚΟΛΥΒΑ ΔΕΝ ΜΑ...ΤΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ BLOG ΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ..ΜΟΝΟ ΚΟΛΥΒΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΜΟΙΡΑΣΕΣ!!ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΩ...ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ..ΤΕΛΙΚΑ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΟ..ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ...ΕΧΑΣΑ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ-ΛΑΤΡΕΜΕΝΟΣ-ΠΡΙΝ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΞΑΦΝΙΚΑ,ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΟΡΦΗ ΚΑΛΠΑΖΟΥΣΑΣ ΛΕΥΧΑΙΜΙΑΣ,ΠΟΛΥ ΣΠΑΝΙΑ(1 ΣΤΑ 10.000.000)..ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΗΜΟΥΝ ΚΑΛΑ.ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ..ΟΣΟ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΩ,ΠΟΝΑΩ ΠΟΛΥ..ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΑΔΕΙΟ..ΜΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΙ ΓΚΡΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΑ ΝΑ ΤΟΝ ΔΩ.ΤΟ ΟΤΙ ΜΕ ΕΚΛΕΒΕ ΣΤΗΝ "ΞΕΡΗ" ΚΑΙ ΤΣΑΚΩΝΟΜΑΣΤΑΝ.ΤΟ ΟΤΙ ΜΕ ΕΠΡΗΖΕ ΝΑ ΓΙΝΩ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ..ΤΩΡΑ ΒΛΕΠΩ ΠΟΣΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΗΤΑΝ.ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΓΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ ΑΛΛΑ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙ,ΜΕ ΠΡΟΣΕΧΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ..ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ..ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΟΥ ΤΟΝ ΘΥΜΗΣΕΣ..Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27941436.post-1168454810663580672007-01-10T18:46:00.000+00:002007-01-10T18:46:00.000+00:00μπορεί να είχε αποφασίσει ότι είχε ζήσει τα πάντα ...μπορεί να είχε αποφασίσει ότι είχε ζήσει τα πάντα και μετά αφέθηκε... οι άνθρωποι είμαστε τόσο ιδιαίτεροι.<BR/><BR/>και ειδικά οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, καθώς πλησιάζουν το θάνατο, αρχίζουν να μην τον φοβούνται, ή τουλάχιστον τον δέχονται.<BR/><BR/>έχουν μια άλλη αθωότητα οι γέροι άνθρωποι. είναι σαν γερασμένα μωρά. η ψυχή τους είναι πιο κοντά στο να αντιμετωπίσουν το τέλος αυτής της ζωής...<BR/><BR/>γι'αυτό το θέμα μπορώ να συζητάω ώρες ιάσωνα.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27941436.post-1168433608612490072007-01-10T12:53:00.000+00:002007-01-10T12:53:00.000+00:00Ζούμε για να πεθάνουμε Ιάσωνα, κάποια μέρα, κάποια...Ζούμε για να πεθάνουμε Ιάσωνα, κάποια μέρα, κάποια στιγμή. Μακάρι όλοι μας να διαλέγαμε όπως ο κ. Θ τη στιγμή. <BR/><BR/>Λέει λοιπόν ένα ποιηματάκι<BR/>"Ζείς τη ζωή σου και μετά πεθαίνεις. Θα πάς είτε στον παράδεισο είτε στην κόλαση.<BR/>Αν πάς στον παράδεισο θα είναι πολύ ωραία. <BR/>Αν όμως πάς στην κόλαση, θα βλέπεις όλους σου τους φίλους"Marinahttps://www.blogger.com/profile/06463395129162398056noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27941436.post-1168388381339409572007-01-10T00:19:00.000+00:002007-01-10T00:19:00.000+00:00Τίποτα από τα δύο.Άλλωστε δε νομίζω ότι χρειάζεται...Τίποτα από τα δύο.<BR/>Άλλωστε δε νομίζω ότι χρειάζεται να το επιδιώξεις.<BR/>Απλώς αφήνεσαι στην άβυσσο, αφήνεις τα κλαράκια από τα οποία πιανόσουν.<BR/>Αυτό έκανε ο κύριος-Θ.<BR/>Αποφάσισε πως είναι πολύ γέρος και άφησε τον ευατό του να πεθάνει.Jasonhttps://www.blogger.com/profile/00513780675555349369noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27941436.post-1168380943209457652007-01-09T22:15:00.000+00:002007-01-09T22:15:00.000+00:00το ήξερε ή το επεδίωξε; εσύ πιστεύεις ότι το οδήγη...το ήξερε ή το επεδίωξε; εσύ πιστεύεις ότι το οδήγησε;<BR/><BR/>ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα περίπτωση...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27941436.post-1168378595363689362007-01-09T21:36:00.000+00:002007-01-09T21:36:00.000+00:00Ωραίο κείμενο, JasonΩραίο κείμενο, Jason3 parties a dayhttps://www.blogger.com/profile/07835728638614975513noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27941436.post-1168353857380988022007-01-09T14:44:00.000+00:002007-01-09T14:44:00.000+00:00Εγώ δεν απορώ για τα τελευταία σου post Ιασωνάκο μ...Εγώ δεν απορώ για τα τελευταία σου post Ιασωνάκο μας! Συνέβησαν τώρα κι εσύ απλά τους καταγράφεις κι αυτούς όπως ακριβώς κι όλα όσα σκέφτεσαι ή σου συμβαίνουν! Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σου στοίχισε η απώλειά τους, γιατί είσαι ευγενική ψυχή κι ευαίσθητος άνθρωπος! Κι εγώ όταν κάποιος γνωστός μου χάνεται δεν μπορώ να το χωνέψω πως δε θα τον ξαναδώ...<BR/>Ας είναι καλά εκεί που βρίσκεται τώρα λοιπόν ο καλός σου κύριος-Θ κι εσύ ακόμη καλύτερα για να τον αναπολείς με συμπάθεια...<BR/>Καλό βράδυ!Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27941436.post-1168301135490031462007-01-09T00:05:00.000+00:002007-01-09T00:05:00.000+00:00Χμ...Ποτέ δεν το είχα σκεφτεί έτσι. Πολύ ωραία η π...Χμ...<BR/>Ποτέ δεν το είχα σκεφτεί έτσι. Πολύ ωραία η παρομοίωση.<BR/>Τελικά τα λες ωραία εσύ άμα θέλεις.Jasonhttps://www.blogger.com/profile/00513780675555349369noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27941436.post-1168288236320819092007-01-08T20:30:00.000+00:002007-01-08T20:30:00.000+00:00Εγώ το αντιλαμβάνομαι ως εξής : Η ζωήμας είναι σαν...Εγώ το αντιλαμβάνομαι ως εξής : Η ζωήμας είναι σαν ένα παζλ - στη μέση το κεντρικό μεγάλο κομμάτι είμαστε εμείς οι ίδιοι. Κολλημένα σ'αυτό είναι άλλα μεγάλα κομμάτια, οι γονείς, αδέρφια, άνθρωποι που αγαπάμε, ή που είναι αυτονόητα σημαντικά κομμάτια του παζλ.Καθώς μεγαλώνουμε,προστίθενται συνεχώς νέα κομμάτια, πότε μεγάλα, πότε μικρά, κι΄όλο μεγαλώνει μαζί μας και το παζλ, από το κέντρο προς την περιφέρεια. Κι' όταν κάποιος πεθαίνει, ανοίγει μιά τρύπα. Αλλες είναι τεράστιες και κεντρικές, αλλες μεγάλες, κι΄άλλες ασήμαντες και δυσδιάκριτες στην περιφέρεια του παζλ, στα όρια του εαυτού σου.Καμμιά τρύπα όμως ποτέ δε γεμίζει γιατί δεν υπάρχουν δυό ίδια κομμάτια. Μαθαίνεις να ζεις μ' αυτές και να κοιτάς στις μεριές του παζλ που είναι ακόμα γεμάτες. Όταν όμως το μάτι σου πέσει σε καμμιά μεγάλη τρύπα, πάντα πικραίνεται.<BR/>Οι τρύπες στο δικό σου παζλ είναι ακόμα μικρές, τα μεγάλα κομμάτια στη θέση τους, κι' ο χώρος για τα ακόμα μεγαλύτερα, τα παιδιά σου, ακόμα κενός. Και το παζλ σου έχει ακόμα πολύ πολύ χώρο να απλωθεί...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27941436.post-1168137411361034842007-01-07T02:36:00.000+00:002007-01-07T02:36:00.000+00:00Είσαι και συμπατριώτισσα, από μία πλευρά...Είσαι και συμπατριώτισσα, από μία πλευρά...Jasonhttps://www.blogger.com/profile/00513780675555349369noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27941436.post-1168102958811855612007-01-06T17:02:00.000+00:002007-01-06T17:02:00.000+00:00Πόσο πολύ σε καταλαβαίνω...Με το χωριό μου στην Κο...Πόσο πολύ σε καταλαβαίνω...<BR/><BR/>Με το χωριό μου στην Κοζάνη έχω πολύ ιδιαίτερη σχέση. Επειδή έφυγα σε μεγάλη ηλικία, αλλά δεν πηγαίνω πολύ συχνά, αυτά που θυμάμαι, είναι πολύ στενά συνδεδεμένα με μεγάλους ανθρώπους.<BR/><BR/>Τις προάλλες έμαθα ότι πέθανε μια γριούλα, στα 100 της ακριβώς.<BR/>Ένιωσα πως ο κόσμος μου κάτι έχασε!<BR/>Κάτι άλλαξε...<BR/>Το χωριό μου δεν είναι ποτέ το ίδιο, όταν κάποιος πεθαίνει...cindakihttps://www.blogger.com/profile/14342601412987493297noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27941436.post-1168102692862465752007-01-06T16:58:00.000+00:002007-01-06T16:58:00.000+00:00Πόσο με φοβίζει ο θάνατος...Αφήνει τόσο πόνο πίσω ...Πόσο με φοβίζει ο θάνατος...<BR/>Αφήνει τόσο πόνο πίσω του κι αυτό δεν το αντέχω...maikahttps://www.blogger.com/profile/18210981327904170742noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27941436.post-1168047801593702182007-01-06T01:43:00.000+00:002007-01-06T01:43:00.000+00:00Να μην πεις τίποτα. Σε κάτι τέτοιες στιγμές δεν έχ...Να μην πεις τίποτα. Σε κάτι τέτοιες στιγμές δεν έχει νόημα να πεις τίποτα, αθεόβοφε.<BR/><BR/>Sunshine, ο Βασιλιάς των Λιονταριών μου θύμισε πάλι παιδικό κόσμο. :)<BR/>Και Circle of life, πολύ όμορφο τραγούδι από Elton John.<BR/>Δεν ξέρω αν είναι έτσι, αλλά δεν έχει σημασία τώρα. Τώρα απλώς ήθελα να μιλήσω για τον κύριο-Θ.<BR/><BR/>Γλυκειά μου απουσία, χαρά μου να μακρυγορείς στο blog μου. :)<BR/>Τις θεολογικές προσεγγίσεις γενικώς τις αποφεύγω, αλλά ιδιαιτέρως σε τέτοια θέματα πιστεύω δεν αρμόζουν καθόλου, γιατί εισάγουν πολύ διαφορετικές παραμέτρους. Δεν αφήνεσαι να διδαχθείς από το παρελθόν, που είναι η ζωή, εστιάζοντας στο γεγονός, που είναι ο θάνατος. Αλλά φαντάζεσαι ένα μέλλον και έτσι το γεγονός παύει να είναι γεγονός, αλλά απλώς μία μεταβατική κατάσταση. Και το παρελθόν παίρνει άλλες, απρομέλητες διαστάσεις.<BR/>Γι' αυτό το λόγο, απλώς συμφωνώ απολύτως με όλα τα υπόλοιπα.<BR/>(Η Κική Δημουλά είναι ανεπανάληπτη.)Jasonhttps://www.blogger.com/profile/00513780675555349369noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27941436.post-1168038704997690972007-01-05T23:11:00.000+00:002007-01-05T23:11:00.000+00:00Αμα πεθαίνει κανείς αφού έχει ζήσει την ζωή του εί...Αμα πεθαίνει κανείς αφού έχει ζήσει την ζωή του είναι στους κανόνες της ζωής.<BR/>Οταν όμως πεθαίνεις στα 26 όπως πέθανε ο πρώτος συμφοιτητής μου τι να πείς;αθεόφοβοςhttps://www.blogger.com/profile/14424878695358190737noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27941436.post-1168030469471182212007-01-05T20:54:00.000+00:002007-01-05T20:54:00.000+00:00Γράφε για ό,τι έχεις ανάγκη. Διαβάζουμε ό,τι έχει...Γράφε για ό,τι έχεις ανάγκη. Διαβάζουμε ό,τι έχεις να πεις - το μήνυμα δεν είναι τόσο αυτό της απώλειας όσο της παραίτησης. Ας μάθουμε απ' αυτό. Έλα να σε πάρω αγκαλίτσα τώρα!Attalantihttps://www.blogger.com/profile/09441477961634691793noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27941436.post-1168012144754401162007-01-05T15:49:00.000+00:002007-01-05T15:49:00.000+00:00Ας μην μιλήσω εγώ για το θάνατο,δεν είμαι και η κα...Ας μην μιλήσω εγώ για το θάνατο,δεν είμαι και η κατάλληλη,ξέρεις εσύ γιατί..<BR/><BR/>Πάντως,είναι μέσα στο καταλυτικό,ανεπίστρεπτο και αμετάκλητο που τον χαρακτηρίζει,ένα συγκλονιστικό γεγονός.<BR/>Που φτωχαίνοντας αυτούς που μένουν,τους κάνει πλουσιότερους.<BR/><BR/>''Υλη αδίδακτη ο θάνατος'' λέει η Δημουλά.Ίσως,με την έννοια της συμφιλίωσης μαζί του..<BR/>Κι όμως,διδάσκεται,αν το δεις αλλιώς.<BR/><BR/>Κι από εντελώς άλλη σκοπιά,θεολογική,ο θάνατος δεν είναι άλλο, από μια μετάβαση στην αληθινή ζωή.<BR/><BR/>Μακρυγόρησα jason.<BR/>Καλοτάξιδος να είναι ο γλυκός ταβλαδόρος.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27941436.post-1168012060899115672007-01-05T15:47:00.000+00:002007-01-05T15:47:00.000+00:00Με συγκίνησες,βρε Ιάσωνα...Το ποστ είναι υπέροχο-π...Με συγκίνησες,βρε Ιάσωνα...Το ποστ είναι υπέροχο-περιγράφεις με πολύ όμορφο τρόπο τον κ.Θ,που-όπως φαίνεται απ'τα γραφόμενα-επρόκειτο για σπάνιο άνθρωπο.Κι όσο για την άδεια γειτονιά...μπορεί να χάνονται σιγά-σιγά οι βασικοί ήρωες,τη θέση τους όμως θα πάρουν άλλοι-και μακάρι να είναι το ίδιο αξιόλογοι με τον προαναφερθέντα!;)evelina_z13https://www.blogger.com/profile/10254311067327951839noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27941436.post-1167990613465198782007-01-05T09:50:00.000+00:002007-01-05T09:50:00.000+00:00Καλή χρονία... Εγώ ελπίζω να είναι και οι τελευταί...Καλή χρονία... Εγώ ελπίζω να είναι και οι τελευταίοι... αν και είναι και αυτοί μέσα στον κύκλο της ζωής. Κάποιοι πεθαίνουν για να γεννηθούν κάποιοι άλλοι και να πάρουν τη θέση τους στον κόσμο (μήπως ακούγεται πολύ Βασιλιάς των Λιονταριών;;) Ιάσωνα μου άρεσε το παραμύθι σου...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27941436.post-1167984125058998322007-01-05T08:02:00.000+00:002007-01-05T08:02:00.000+00:00Ιασωνάκο μου, καλημέρα…μα τι εχεις πάθει τελευταία...Ιασωνάκο μου, καλημέρα…μα τι εχεις πάθει τελευταία…3 πόστ - 3 θάνατοι…ευχομαι να είναι και οι τελευταίοι, αν και σε καταλαβαίνω απόλυτα πως αισθάνετσαι γιατι και για μενα τα καλοκαίρια στο χωρίο της μαμάς μου στην Κρήτη τα έχω συνδέσει με ένα σωρό γερόνιτα, συγγενείς και φίλους...που είτε λόγω θανάτων είτε λόγω απλής απομάκρυνσης από το χωριο..δεν υπάρχουν πια....Κριμα..Anonymousnoreply@blogger.com